Wij hadden vroeger een plaatje, 45 toeren nog, met aan de ene kant Hansje en Grietje en aan de andere kant De wolf en de zeven geitjes. Als ik me niet vergis, was dat plaatje al een erfstuk van de jaren 50 toen het dienst gedaan heeft bij mijn grootouders.

De verhaaltjeswerden verteld half in proza met stukjes op rijm, en met Decap-orgelaccenten. En ik ken er nog hele stukken van vanbuiten: vanmiddag met groot effekt aan Zelie verteld.

De stukken in het zwart en de geluidseffekten zijn wat ik me letterlijk herinner. De stukken tussen vierkante haakjes heb ik geparafraseerd.

Op zeker dag zei moeder de geit tegen haar zeven kindertjes: “Ik ga naar de stad”

[uitleg dat ze niet mogen open doen voor om het even wie]

[de wolf ziet dat moeder naar de stad is, en gaat aankloppen:]

“Lieve mummelbekjes, doe open! Het is jullie mama!”

“Zeer zeker doen wij open—maar hoe kwam jij gelopen? Steek eerst zonder bezinnen je witte poot naar binnen!”

De wolf keek naar zijn grote zwarte poten: (onmenselijke brul van frustratie)

[de wolf loopt naar de bakker (of de molenaar?), steekt zijn poten in ht witte meel en keert terug naar het huis van de zeven geitjes]

“Lieve mummelbekjes, doe open! Het is jullie mama!”

“Zeer zeker doen wij open—maar hoe kwam jij gelopen? Steek eerst zonder bezinnen je witte poot naar binnen!”

En de wolf stak zijn witte poten naar binnen. Nu dachten de zeven geitjes dat het écht hun mama was…

[ze doen de deur open, de wolf stormt binnen, de geitjes proberen zich overal te verstoppen:]

onder de tafel op de kast in de gootsteen

[en dergelijke]

maar de wolf vrat ze allemaal op, met huid en haar (onder beestachtig gegrom, gesmek en gekraak van botjes) …behalve het kleinste, dat in de grote staande klok was gekropen.

[de wolf is zó volgevreten, dat hij in slaap valt. wat later komt moeder de geit terug, en als ze ziet dat haar kinderen opgegeten zijn, begint ze te huilen:]

(hartverscheurend gehuil)

[het kleinste geitje komt uit de klok, ze zien de wolf liggen, moeder pakt de schaar, en]

(knip! knip! knip!)

[knipt de buik van de wolf open, de zes geitjes komen er levend en wel uit. Ze vullen de buik van de wolf met stenen en naaien hem weer dicht. Als de wolf wakker wordt, heeft hij verschrikkelijk dorst. Hij gaat naar de waterput, buigt zich voorover en…]

(plons!)

En zo waren ze van die grote boze wolf… verlost!

Ik zou goed geld geven mochten we dat plaatje nog ergens kunnen vinden. Of een mp3 natuurlijk.