Ding dong, boek twee van de reeks. Ik dacht eerst dat Scarlet Sneeuwwitje zou zijn (met haar rode lippen en zo), maar natuurlijk was het Roodkapje.
Roodkapje woont bij haar grootmoeder in een dorpje in Frankrijk. Haar moeder is gestorven, haar vader is uit het beeld verdwenen. En dan wordt haar grootmoeder ontvoerd, en komt ze Wolf tegen, een mysterieuze straatvechter die misschien wel weet waar haar grootmoeder is.
Maar is hij te vertrouwen? En waarom gedraagt hij zich zo vreemd? Het lijkt wel alsof hij nog nooit een blauwe hemel gezien heeft, of een tomaat gegeten…
Ondertussen aan de andere kant van de wereld was Cinder op het einde van het vorige boek in de gevangenis geraakt. Waar ze natuurlijk prompt uit ontsnapt, samen met een piraat-achtige figuur die onder meer een schip van de militairen gestolen heeft.
En de Koningin van de Maan smeedt nog altijd Snode Plannen.
Ook hier viel ik niet voortdurend omver van de onverwachte ontwikkelingen, ook hier kon mij dat niet zo hard schelen.
En ja, uiteraard komen Cinder en haar maat en Scarlet en Wolf elkaar tegen en trekken ze samen op pad.
Reacties
Eén reactie op “The Lunar Chronicles #2: Scarlet”
[…] Ze heeft Onze Vrienden Van De Vorige Boeken gevolgd via de media, en is stiekem verliefd geworden op “Kapitein” (eigenlijk géén kapitein) Thorne, de knappe piraatachtige mens van het vorige boek. […]