Egad. Door SAM van daarnet het begin van X-Factor gemist.

Paco Garcia zingt, nootgewijs correct vermoed ik, Unchained Melody. Maar die mannelijke Mena Trott in hem steekt me zwaar tegen. En zijn Engels is barslecht. En ik gelóóf hem niet als hij zingt. Nè. “Het plaatje,” zoals men soms wel eens zegt, “klopt niét”.

En Lilian St. Pierre heeft iets afgrijselijk afgrijselijks aan.

Patrick en Carina doen Het kan niet zijn, als dat al geen machtige nummerkeuze is—ik vind de versie door Jean Blaute geproducet en door Soulsister gezongen op Turalura het allerbeste op die overigens in het geheel uitstekende CD. En, goeie help, P&C doen dat màchtig goed.

Kiekenvlees in Vlaamse Huiskamers, blokletteren de kranten morgen, als er nog gerechtigheid is in de wereld. Daar is nu eens niéts slechts op te zeggen.

Ivann gaat van Can You Feel The Love Tonight zingen. Ik heb maanden aan een stuk The Lion King gedraaid in de bioscoop, en ik kreeg er elke keer weer een krop van in de keel. Maar Ivann doet niet iets te veel Elton John na, het is me te slaafs, en het overtuigt me niet.

Udo doet het zoals alle weken weer zeer goed, àf zonder afgelekt te zijn. Relaxed en toch spannend. Effortlessly good, azzet ware. Al staken zijn “one more time guys”-kreetjes me toch een béétje tegen, zijn “don’t forget to smile ladies and gentlemen” op het einde maakte veel goed.

Het Cappaert-gezusterte doet iets in ‘t frans, maar ik ben niet meteen verkocht. Non môssieu.

I dunno.

televisiex-factor