Jan: Mama, kijk! Mama, kijk! Màma, kijk! Mama! Mama! Mama, kijk!

Sandra: Ja, een rendier!

Jan: Eddy! Mama, Eddy! Eddy mama!

Sandra: Ja jongen, flink: een rendier.

Jan: Kaka. Dat?

Sandra: Een giraf.

Jan: Dat? Eeeeeeeewww!

Sandra: Ja, een tijger.

Jan: Eeeeeeeeuuwwww—rrrrrhgggrrrrrgggrrrr!!! (pauze) Mama, kijk!

Sandra: Een hoed.

Jan (diep teleurgesteld): Kapot. (pauze) Ghrrruuuugh! Eeeuw. Eeeeeuww. Eeeeuw mama. Mama. Eeeuw.

Sandra: Tijger.

Jan: Kijk mama. Eeeuw. Mama eeeuwww. Kijk. Mama. Mama. (pauze) Mamà! Kaka.

Sandra: Kaka? Kom Jan, we gaan naar boven, pampertje verversen.

Jan (klimt trap naar boven): Papa! Papa! Papa! Papàà! Papa! (verontwaardigd, wijst naar beneden) Inaf. Papa, inaf.

Michel: Hu? Wat?

Jan (het lot van de wereld rust op zijn schouders): Inaf.

Michel: Wàt?

Sandra: Giraf.

Jan (wijst weer naar beneden, teleurgesteld): Eeuw. (hernieuwde energie) Papa, kijk Papa kijk! Kijk! Papa, kijk! (wijst een beker aan, om onbestemde redenen)

En dan is hij krijsend een paar keer over een weer gelopen van de zetel naar de badkamer. Met de beker in de hand.

Zonnetje in huis, onze jongste.

Jan