Ich bin so krank wie ein Wienerschitzel. Rap, rap, wat is het?

• ‘t Is met keelpijn maar zonder hoesten.
• ‘t Is met barstende hoofdpijn en slapeloosheid.
• ‘t Is met koorts en dan weer hot flashes.
• ‘t Is met een namiddag en een nacht en een dag en een voormiddag doodziek zijn, dan anderhalve dag relatief normaal, en dan weer een dag doodziek. En niet weten of ik morgen in orde zal zijn of niet.

Dat van die hoofdpijn zou er eigenlijk wel los van kunnen staan, want dat zou wel eens van de number one kunnen zijn: ik denk dat ik me één dezer dagen een aneurysme ga, eum, wateren—denk constipatie, maar aan de andere kant.

Ahem. Ik denk dat ik morgen maar eens van mijn geen dokter-principe afstap en nog eens naar mijne maat dokter van huisartsegem ga.

En dat ik hem meteen om een adres van een goeie uroloog vraag.

En dat ik daarna ook eens naar de apotheker stap, en dat ik die brave mens anderhalve doos Nelaton-katheters terug ga geven en een paar honderd Thiemann-katheters in de plaats ga bestellen.

Waarom, vraagt u zich af? Awel, om maar meteen in de details te treden: als dendezen naar het toilet gaat, komt daar sinds mijn accident van vorig jaar, alwaar enige ruggenwervels sneuvelden en verlammingen allerlei mijn deel werden, een tube aan te pas.

Het mannelijk apparaat zit op dat vlak net iets lastiger in mekaar dan een vrouwelijk apparaat, en het grootste verschil tussen die Nelaton en die Thiemann is dat die eerste zo ongeveer de consistentie van gekookte spaghetti heeft. En ik daag iedere man uit om 40 centimeter wet noodle in zijn eigen noodle te duwen: niet. zo. fijn.

Enfin ja. Of de wereld dat wilt of niet, ik houd de wereld op de hoogte. 🙂

ziekurologie