I’m with him.

Want: jaja. Geld geld geld. Consultant worden en alles, been there, done that, ik heb er een aantal t-shirts van in mijn kast.

Het is niet moeilijk: zit een paar jaar in de wereld en het is geen één probleem om elke maand, zonder echt zwaar moeite te doen, voor een stapel euro’s advies te verstrekken.

Een jaar of twee geleden heb ik een paar keer een kwartslachtige poging in die richting gedaan, en het gemak waarmee dat ging was op het griezelige af. Ik ben er begin vorig jaar (op één opdrachtje vorige zomer na) helemaal mee opgehouden, en sinds vorige week ben ik zó gelukkig: dat ik er helemaal van af ben. Zelfstandige-in-bijberoep-àf, ik.

Want ik deed het hoegenaamd niet graag. Ik help graag mensen, maar als daar geld tegenover staat, voel ik me al direkt een heel eind minder gemotiveerd dan als er geen geld tegenover staat. Ik vind het fijn om mensen te helpen (en dat ze mij dankbaar zijn, natuurlijk, zo eerlijk ben ik ook wel met mezelf), maar van dat geld word ik zwaar ambetant.

Ja, naief, en ja, borderline stom.

Maar er zit ook (ergens) een element praktisch denken en realisme aan. Mensen die mij betalen om mij iets te laten doen, zijn baas over mij. Als ik iets vrijwillig en gratis doe, kan ik er op elk ogenblik zelf mee ophouden. In theorie natuurlijk, want ik ben nog altijd zwaar aan het leren aan het learning to say no-traject.

Maar goed. Eum. Wat wou ik zeggen? Ik weet het niet meer.

O ja: bloedzuigers? Kom maar af. Als het mij aanstaat, doe ik wat ik graag doe. Als het mijn vrienden zijn, of als het dingen zijn die ik met niet al te veel moeite kan doen voor mensen die ik apprecieer, doe ik het gratis. En als het mij niet aanstaat, doe ik het gewoon niet.

update: wat hij zegt. 🙂
Al het bovenstaande veronderstelt natuurlijk dat je kan kiezen. Het bedrijf dat uw eigen bedrijf overneemt en het vervolgens methodisch helpt kapotmaken, de chronische hypocrieten en de pathologische leugenaarsdie zonder dat je er iets aan kan doen met uw pluimen gaat lopen,  dàt zijn bloedzuigers die je niet zelf kunt uitkiezen natuurlijk.

O, en de smeerlappen die van een zwakke positie gebruik maken, de mensen die meer weten dan u maar hun kennis weigeren te delen, dat soort bloedzuigers: ik wens ze schurft en ingroeiende teennagels.

geld



Reacties

2 reacties op “Ditto”

  1. {24-Jan-2006 09:04} {+} Het is soms moeilijk om uzelf verstaanbaarte maken (anderen kunnen precies beter tussen de regels lezen). Laat het hier dan maar zwart op wit geschreven staan: ik help graag mensen. Wie met een probleem zit en denkt dat ik hem (m/v) kan helpen, heeft maar hetzij een commentaar achter te laten, hetzij

  2. Hihi, interessant, al die verschillende meningen over geld en advies geven. De jonge entrepeneur, vers van school. De meneer wiens idealisme en hobby’s uiteindelijk altijd z’n ambitie in de weg zal staan. Debezadigde ervaringsdeskundigen. En ik? Ik hoef geen geld, meneer. U mag al mijn ideeën, mijn tijd en mijn energie gratis en voor niks hebben. Want eigenlijk weet ik niet zo veel. En wat ik wel weet, dat vertel ik te graag om erover te zwijgen als ze mij niet