Ik moest vanmorgen ‘t één en ‘t ander rechtzetten. Lang verhaal kort: ik moest een hele hoop papieren in orde krijgen, en er zat niet veel anders op dan naar de mannen van de BTW te trekken.
Tot voor kort zaten ze aan de Poel, maar ze moeten een tijdje geleden met z’n allen verhuisd zijn naar de Zuiderpoort, dat megalomane ding in Ledeberg aan de vroegere UCO, waarvan er vorige week nog een foto van de dag op Gentblogt verscheen. Het moet gezegd—een hallucinant gebouw:
Het lijkt wel halfleeg. Je komt binnen in een grijze, lege, koude hal vol bouwstof en betonmolens, dan neem je een roltrap naar boven. Daar is een balie, en liften naar boven, maar dan: een hypermoderne overloop met een houten pallet en een stapel verhuisdozen.
Maar niet meteen bewegwijzering of zo.
Een discrete donkergrijze deur in de muur, voor hetzelfde geld een ingemaakte kast of een mannentoilet, blijkt naar de buik van het gebouw te leiden.
Het interieur is met niets beters te vergelijken dan wat er zou gebeuren mocht de Crimson Permanent Assurance als een paar weken het gebouw van The Very Big Corporation of America aan het gebruiken zijn. Alles is klinisch en helder en open floor plan en zo, maar op de hele tweede verdieping lijkt het wel alsof ze zelf een doolhof van archiefkasten van gemaakt hebben. En overal hangen zelfgemaakte A4–richtingaanwijzers. Op de één of andere manier zijn ze er op geen tijd in geslaagd om van een gebouw uit de eenentwintigste iets te maken dat halfweg tussen Dilbert en de Collega’s zit.
En dat hard op weg is om binnenkort helemaal de Collega’s te worden.
Ik had alleen mijn zakfototoestelletje bij en ik was vreselijk gehaast: miljaar heb ik daar nu spijt van! Er is in dat gebouw genoeg te fotograferen voor een halve week reportage!
En dan heb ik het zelfs niet alleen over het gebouw:
Had ik iets meer moed, ik zou er naartoe gaan en een hele reeks foto’s van ambtenaren trekken.
Ik heb er een mateloze bewondering voor: hoe ze vaak met weinig of geen materiaal, soms met weinig of geen ondersteuning van de administratieve top, vaak met engelengeduld, enthousiasme en veel creatief kunst– en vliegwerk een functie vervullen tussen boekhouder, politieagent, sociaal assistent, psycholoog en ombudsman.
Het is niet omdat mijn grootvader praktisch heel zijn leven bij gewerkt heeft bij de registratie en domeinen, maar het is gewoon zo: bij de mensen van de federale overheidsdienst financiën, administratie van de ondernemings– en inkomstenfiscaliteit, sector BTW (controle BTW) Gent II werken de meest sympathieke, behulpzame, vriendelijke ambtenaren (wat zeg ik? mensen in het algemeen!) die ik in jaren tegengekomen ben.
Reacties
7 reacties op “Leve de BTW!”
Tiens, toevallig heb ik gisteren ochtend bezoek gekregen van één van de mannen van den BTW (ook omwille van iets van lang geleden). De man had ocharme een pen een een rekenmachine bij (nog zo een euro convertor gratis gekregen van één of andere bank denk ik). En vroeg mij om papier, een nietjesmachine,… Erg feitelijk. Maar de man was inderdaad zeer zeer vriendelijk. Misschien omdat ik dat ook was 🙂
Trouwens, ivm dat gebouw, er blijken nu al te weinig parkeerplaatsen te zijn, en het zit nog niet vol, de deuren zijn niet breed genoeg voor rolstoelgebruikers (zegt men), de airco werkte weken lang niet, de zonnewering ook niet,…
“Ik heb er een mateloze bewondering voor”
Voor mensen die beleefd zijn tegen hun werkgever? Ik dacht dat zoiets min of meer een gegeven is?
@dof: die voorlaatste paragraaf niet helemaal gelezen zeker?
“Een functie vervullen tussen boekhouder, politieagent, sociaal assistent, psycholoog en ombudsman” schreef ik. Niet “beleefd zijn”.
Nja, in ieder geval duidelijk wat jouw invalshoek is.
@Michel: het lijkt wel halfleeg schrijf je.
Dat lijkt niet alleen zo, het is ook zo. Maar ze hebben een oplossing gevonden: nog wat nieuwe kantoorgebouwen bijbouwen. Grotere. 🙂
“in ieder geval duidelijk wat jouw invalshoek is”
Laten we het erop houden dat mijn ervaring met belastingambtenaren anders is dan de jouwe.
En als dan eens een ambtenaar werkt op de wijze die men van mensen in de privésector verwacht, dan hoeft die niet onmiddellijk bejubeld te worden.
Jammer. (te)Pepperdure gebouwen, maar geen materiaal om me te werken. Strange. Is het in de privé niet anders?
Nee hoor: in de privé is het niet anders. Mutatis mutandis, ja. Maar niet anders.