Zo, en daarbij zit het verlof-wegens-nieuw-kindje er ook op.

De eerste week was minder dan aangenaam wegens een stapel losse einden met redelijk veel thuiswerk, maar vorige vrijdagnacht toen alles finaal gedaan was dat gedaan moest zijn, heb ik mijn werk-e-mail af gezet en niet meer nagekeken.

Alles even een week uit mijn gedachten verband, dat kan nooit kwaad me dunkt.

Spijtig helaas dat ik die tweede week redelijk wat rugpijn gehad heb en loodgieterijproblemen, maar alla, een mens kan niet alles hebben.

En dus nu: nose back to the grindstone. Ik ben eens benieuwd hoeveel ongelezen mails er in mijn mailbox zullen staan, en wat ik allemaal gemist heb, en wat er allemaal op mijn to do-lijstje staat.

‘t Is niet eerlijk, ik zou willen bij Anna thuis blijven. Nog minstens achttien jaar, als het even kan.