Allez dan. Gerard Reve is dood.
Ik moet mijn eerste boek van de kerel nog lezen, maar ‘t lijkt me sterk dat hij de allerbeste schrijver van het moment zou geweest zijn, zoals die meneer Vitalski op de Zevende Dag net komt te zeggen.
Ik heb de mens wel eens op de televisie gezien, en ik heb het altijd al een vieze vent gevonden. Maar goed, per okkasie eens langs de boekenwinkel passeren en één van die mens zijn boeken kopen, vermoed ik?
‘t Zal niet met de volle goesting zijn, maar een mens moet toch weten waarover gesproken hé.
Reacties
6 reacties op “Reve dood”
Begin niet met De Avonden, Michel, daar wordt een mens maar ongelukkig van. Ik heb zelf nogal genoten van Werther Nieland en De Ondergang van de familie Bolslowits.
‘t Is genoteerd zie. 🙂
Eurm … de boeken van Reve zijn vies. En ze stinken.
Zoals Koen schrijft. Begin niet met “De Avonden”. Zelf vond ik (zoals velen) “Nader tot u” en “Op weg naar het einde” zijn beste. Onweerstaanbaar grappig ook, Reve.
http://huugendruug.wordpress.com/2006/02/03/gerard-reve-mijn-held-tot-mijn-laatste-snik/
Het enige wat ik van hem heb gelezen is een kort artikel van toen hij in het Franse plaatsje Drome woonde, wat erom ging of hij nou meheer Reve in drome was, om meneer Droom in Reve, als u begrijpt wat ik bedoel.
Voor de rest heb ik het niet zo op Nederlandse literatuur.
Ik vond ‘De Avonden’ echt wel goed hoor, ik begrijp jullie niet …. Het heeft me ertoe aangezet om echt alles van Reve te lezen zelfs al zijn gepubliceerde brieven, misschien ben ik niet normaal ?