Engels is zó’n fijne taal. Er is geen betere taal om op subtiele wijze dingen duidelijk te maken.

Neem een situatie waar iemand minutenlang zijn verhaal met veel vuur en verve aan het verdedigen is. Vol overtuiging, passie, emotie. Luister aandachtig. Als ze gedaan hebben, leun dan achterover, trek een ernstig gezicht, laat een seconde of vijf verstrijken, en zeg dan met diepe stem:

Quite.

Of een situatie waar iemand met enorm veel drive zit uit te leggen wat we moeten doen: “and then we’ll do this! and then we’ll do that!” — zo helemaal van “we gààn ervoor! laten we er samen een fantàstisch iets van maken! let’s make this happen, guys!!”

Laat opnieuw een korte pauze van enkele seconden vallen, zorg ervoor dat de ogen van de vergadertafel op u gericht zijn, vol verwachting om een verlossend want beslissend woord, en zeg dan met sepulchrale stem:

Do let’s.

Engels: taal van nuances en subtiele put-downs.

Geschreven al luisterend naar: Afrika Bambaataa – Warlocks and Witches, Computer Chips, Microchips and You – Throw Ya Fuckin’ Hands Up