Ça craint mes amis, ça craint.

Twee uur geslapen—halfvijf tot halfzeven—en dan nog een kwartier in bed liggen lummelen.

Weinig slaap, daar kan ik tot mijn eigen verbazing eigenlijk redelijk goed tegen. Ik kan gerust een paar dagen aan een stuk weinig of niet slapen zonder daar al te veel negatieve gevolgen van te ondervinden. Behalve dat ik de neiging krijg om meer en meer sarcastisch, om niet te zeggen onbegrijpelijk-slash-absurd te worden. Maar het lukt allemaal wel nog.

Nee, ‘t is van iets anders dat het lastiger is vandaag. Vijf voor zeven beneden, dus geen tijd gehad om de kinderen mee aan te kleden. Wel nog net genoeg tijd om een meloen te ontpitten en in partjes te snijden voor Louis en Zelie op school.

De fiets is al een tijdje in technische panne wegens pneu crevé, te zwaar om alleen in de koffer van de auto te steken dus het is wachten tot er nog eens een sterke manspersoon in de buurt is om er mee naar de velomaker te gaan, en dan gaat dat alleen op zaterdag maar dan zijn er duzend andere dingen te doen, hoe gaat dat?

Ik dus naar de bushalte geschuifeld, pijnlijke rug weetuwel, aangezet om een paar minuten na zeven en net op tijd om bus 3 te zien wegrijden zodat ik moest wachten op de volgende die maar aan de Dampoort toekwam om negentien na zeven of zoiets, waardoor ik me dus, met pijnlijke rug en alles, toch moest haasten om de trein van 7u23 te halen, waardoor ik mezelf nog meer pijn gedaan heb.

Op de trein een zo comfortabel mogelijke positie gezocht en gekeken naar het einde van de laatste aflevering van Lost (span-nend!) en het begin van de laatste aflevering van The Daily Show (grap-pig!).

Helaas, toegekomen in Brugge was het weer van dat: bus 11 (één van de weinige die nét aan mijn werk stopt in plaats van op de Markt) stond vertrekkensklaar, dus ik heb me weer mogen haasten. Oei. Ai.

Enfin ja, aan klagen geen gebrek. Gelukkig dat het weekend lonkt.

Vanavond iets vroeger ophouden wegens oudercontact op school bij Louis (‘t zal nodig zijn, die jongen vertelt ons nooit méér dan “ik weet het niet” als we vragen hoe het was). Morgen de nieuwe trekzetel degelijk gaan uittesten en meteen ook bestellen. Morgen ook, weather permitting, nieuwe beestenfoto’s nemen.

En morgenavond in Goed Gezelschap naar Eurovisie kijken. Met alle ledematen gekruist voor de mannen van Lordi, uiteraard.

Geschreven al luisterend naar: Kate Bush – Hounds of Love – Waking the Witch