Er is één ding dat mij zwaar van het hart moet over de schoolfeesten op het Sint-Barbaracollege: al onze kinderen kijken er elk jaar weer naar uit om geschminkt te worden, en elk jaar is het resultaat bleh.

Zelie wil altijd een prinses zijn maar ze komt er jaar na jaar uit als Crack Whore Magazine Centrefold of the Year 1978: blauwe oogschaduw tot aan de haarlijn, rouge tot in haar oren.

Louis wil nu eens een tijger, dan weer een draak, dan weer een slang zijn, en hij komt er uit als iets dat mits genoeg medicatie in het hoofd van de argeloze kijker, eventueel zou kunnen omschreven worden als iets dat erop lijkt.

Kijk, het verschil tussen mensen die hun vak kennen, en mensen die die nog veel bij te leren hebben:

Dat was vorige zomer in Bellewaerde. Gepiept op schat ik dertig seconden, overigens. Dit was gisteren:

Jan bovenaan is, euh, denk ik, een spinnenweb, en Louis is een slang, schijnt het.

Ik weet het wel, you get what you pay for, en ik wéét dat de kinderen zelf het allemaal wreed wijs vinden, en ik besef natuurlijk dat de mensen ook maar hun best doen, maar toch: ik loop liever niet met kinderen over straat waar ik me bijna voor moet schamen.

Ja, ik weet dat het niet schoon is wat ik zeg.