Op de website van The Guardian gezien: 50 Albums That Changed Music, over de afgelopen 50 jaar.
Niet zeker dat ik het helemaal eens ben met de keuzes, maar ik ben dan ook geen muziekverslaggever.
Wat me wel zo’n beetje iieeuw deed doen, was het besef dat ik van die platen er bijna de helft bewust heb weten uitkomen. Brr.
De vier meest invloedrijke jaren, volgens de lijst:
1967
- The Velvet Underground and Nico. Ontdekt toen ik op kot zat in, eumm… 1990 of zo? Niet meteen ondersteboven van geweest. Nog altijd niet. Volgens de lijst nochtans de meest belangrijke plaats van de afgelopen vijftig jaar. Hm.
- Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Uiteraard. Ontdenkt in de platencollectie van mijn vader, ergens rond 1980 of zo. Wél ondersteboven van geweest. Nog grijzer gedraaid dan ze al gedraaid was.
- Aretha Franklin, I Never Loved a Man the Way I love You. Heb ik niet. Ken ik ook niet. Ja, Respect ken ik uiteraard wel, uit The Blues Brothers.
- Jimi Hendrix, Are You Experienced. Jaha! Ergens op school ontdekt, ‘t zal wel zo rond 1986–87 geweest zijn. Voor de novelty-factor toen, uiteraard.
In 1973 ken ik eigenlijk maar één van de vier platen: Pink Floyd’s Dark Side of the Moon. Uit de platencollectie van mijn vader. Beluisterd en herbeluisterd en herherbeluisterd, van ergens midden de jaren ‘70 tot midden de jaren ‘80. En dan zelf gekocht begin de jaren ‘90.
De drie andere (The Stooges’ Raw Power, The Wailers’ Catch a Fire. en Herbie Hancock’s Head Hunters): connais pas. Gaten in mijn cultuur, ongetwijfeld. Ik zal ze nog eens moeten kopen vermoed ik.
De platen van 1984 zou ik bewust moeten weten uitkomen hebben. Wel, Purple Rain en Run DMC wel. En The Smiths heb ik achteraf leren kennen via Sandra. Alledrie platen die uitstekend vind, overigens. Maar Youssou N’Dour’s Immigrés , daar had ik nog niet van gehoord. N’Dour vind ik uitstekend, dus ik denk dat ik die wereldschokkende plaat maar eens op mijn kooplijst zet.
En dan het vierde jaar in de lijst meest invloedrijke jaren: 1991. Weird. Nirvana’s Nevermind. Iederéén kent die. Maar zijn Blue Lines van Massive Attack en Screamadelica van Primal Scream en Frequencies van LFO écht zo invloedrijk?
Allez ju dan.
Reacties
5 reacties op “Invloedrijk”
Ja. En van Dylan maar 1 plaat, en dan nog Bringing It All Back Home.
Kweetniet.
massive attack toch alleszins voor de triphop. voor de meeste van die 50 albums ben ik te jong of toch alleszins te hedendaags in mijn interesses, maar ik ben aan het inhalen.
hm, soms wat vreemde keuzes, maar daar verontschuldigen ze zich zelf voor. Ik zou Public Enemy verkozen hebben boven NWA (of De La Soul) en waar zit Roni Size met Reprazent. Toch een plaat die drum ‘n’ bass helemaal op de muziekkaart plaatste? En wat een straffe livegroep!
Bah. Sergeant Pepper is zo overrated dat het niet leuk meer is, een daling in kwaliteit na Revolver en de inspiratie voor honderden andere uitgekauwde fantasielose psychadelic rock platen.
Headhunters moet je zeker te pakken krijgen: Herbie Hancock is da man.
En kijkend op de lijst: tjonge jonge wat zitten er veel lichtgewichten op en muziekjournalistenmuziek:
The Strokes? Fuck off! Stone Roses? Idem! Primal Scream? Chic? Een grap zeker?