Euh, ‘t is gewoon maar om te zeggen dat ik zat ben.
En dat dat eigenlijk niet gepermitteerd is, zo in ‘t midden van de week.
Maar! ‘t Was voor een goed doel. Tessa is, na meer dan 80% van haar leven studeren eindelijk afgestudeerd. Hoera! Ik kan me eigenlijk niet echt voorstellen wat het moet doen om na zoveel jaar uiteindelijk in het echt te kunnen beginnen, maar in alle geval: fantastisch.
Vanavond was er een lezing (-kje) en bijhorend feest (met uitstekend eten en drinken) in het Pand. Met vrienden, familie, kennissen, nonkels, tantes, schoolkameraden, collegae—en voor wat mij persoonlijk betreft ook schimmen uit een vaag verleden, een half leven geleden.
Achteraf nog een glas gaan drinken. Misschien niet het aller-allerbeste idee, zo op een doordeweekse dinsdagavond, maar alla. Het staat me bij—een mens wordt maar één keer 32 jaar—dat er ergens vanavond nog een [radiofonische] verjaardag gevierd werd, trouwens.
Hoera ook! En minstens nog eens zoveel toegewenst aan Peter, hoezee!
En o ja, eens kijken wat de gevolgen morgenochtend zullen zijn. Euh, wat zeg ik morgen? Straks dus. Nog een goeie vier en een beetje uur en ik mag al opstaan.
Reacties
8 reacties op “Tralala”
-colllegae-
Ja man, wat heeft U allemaal op? 😀
[…] Ha! Voor het eerst in meer dan een jaar is er gisteren *niets* verschenen op dit weblog. Dat is geleden van toen we in Peru zaten en dat het interweb daar niet zo algemeen toegankelijk was. En neen, u heeft hier niet te maken met een acute aanval van blogmoeheid waarover ik zo frequent lees bij andere mensen (sorry dat ik zo weinig schrijf, zeggen ze dan, alsof een mens zich daarvoor moet excuseren) maar gewoon met praktische omstandigheden. Ondergetekende heeft namelijk lesgegeven van acht tot zes (en ik probeer er een gewoonte van te maken tijdens de les niet te webloggeren) en daarna werden we verwacht in Het Pand, voor een lezing en een feest van Tessa-van-Bruno. Interessante lezing (Tessa is een hele slimme), heerlijke hapjes en bijzonder rijkvloeiende wijn. Daarna nog afgezakt met een paar mensen naar den Bal voor de vrolijke viering van 32 jaar Radiofonisch Instituut (Proficiat, peter) en het was dus laat toen we thuiswaren. En in tegenstelling tot sommige anderen post ik niks op mijn weblog als ik enigzins beneveld ben. […]
[…] Vandaag is het aan Michel om de legendarische woorden neer te tokkelen: Euh, ‘t is gewoon maar om te zeggen dat ik zat ben. […]
Goe bezig, de hoofdpijn van vier en een halve dag is nog maar weg en ge neemt alweer risico’s 🙂
Living on the edge!
man ik kon niet meer mee, en gelukkig maar want vanochtend wist ik itt gisterenochtend wel waar ik was, maar halfdood heb ik me uit bed gesleept en ik lag er verdikke maar liefst 7uur in!
en ik ben er nog niet goed van :s
helaas wist ik niet dat het radioforensisch instituut, dat op de raido toch mooier praat, jarig was :s
tedoeme toch…
[…] De receptie achteraf was zeer te smaken: drank in overvloed (nietwaar zoetje) en zeer lekkere hapjes. Nu ‘hapjes’: het was eigenlijk een volledig een menu met voorgerecht en tussengerecht en hoofdgerecht en dessert. […]
Zat? Is dat datgene dat ik alleen maar ben op het einde van de Gentse Feesten? 😉