De gevolgen? Och, het valt allemaal nog wel mee. Een béétje zwaar in het hoofd, maar voor de rest: no problemo meneer. Tiptop in orde meneer.

Behalve misschien dat ik me toch wel echt zeer oud voel. Mensen van een half leven geleden terugzien gedorie, ik ben er nog altijd ondersteboven van. Niet half zo ondersteboven, vermoed ik, als wanneer ik nummer drie van een zeker triumviraat had gezien—Johan Daisne-toestanden en zo—maar ‘t kon zo ook al tellen.

Oud meneer.

Daarnet op de bus was ik echt waar zó ver (houdt duim en wijsvinger twee centimeter van elkaar vóór zijn rechteroog) van een paar slungels aan te spreken: ey! gulder daar, ja, gulder, met uw oorringen en uw dwaze klakskes op! Zet u recht, wat voor manieren zijn dat van zo uitgezakt te zitten! en doet die vuiligheid uit uwe mond! en wat voor zicht heeft dat nu, trekt uw broek op! en doet uw nestels toe, ge gaat er nog nekeer over vallen!

‘t Is bij een aantal zéér vieze blikken richting slungels gebleven.