We verhuizen!

Ik weet er het fijne niet van wegens niet naar de vergadering met de mensen naast de deur geweest, maar voor zover ik het begrepen heb, is in de nasleep van het gat-in-de-muur-incident gebleken dat

• (minstens) één van de vier dikke balken die over de hele breedte van ons eerste verdiep lopen, tot zeker een centimeter of zestig van de balkkop rot is, en dus dat die balk(en) moet(en) gereconstrueerd worden met epoxy en stalen pinnen en watnog, want dat bijvoorbeeld ons dak op die balken steunt
   
• er iets mis is met de dakgoot tussen de twee huizen, waardoor over de hele lengte van het huis allerlei stukken muur moeten weggekapt worden en opnieuw gezet (euh, denk ik)
   
• …maar wat er ook van weze: op ons eerste verdiep, over de hele lengte (da’s de living en onze slaapkamer), en ook op ons tweede verdiep, over de hele lengte (kamer van Jan, toilet, chauffagekamer, kamer van Zelie en Louis), moet er gewerkt en geschraagd en gestut en gekapt worden

In theorie zouden wij daar kunnen in en rond blijven wonen, maar met Louis en Jan die toch redelijk zwak zijn van longen (Louis twee longontstekingen al gehad bijvoorbeeld, den duts: één twee) zien we het niet echt zitten.

Dus verhuizen we binnen een week of twee, drie naar mijn ouders. Voor een maand.

Zucht. Allez, niet zucht wegens naar ouders (‘t is daar wreed wijs, en het eten is fantastisch!), maar wel zucht wegens, tja, zucht.

We zouden eigenlijk beter van de okkasie gebruik maken om de verbouwingen weer in gang te duwen: de schouw afbreken, de trap naar het eerste opnieuw steken, de trap in het achterhuis zetten, de bibliotheek en de plankenvloer in de living doen, …

Zucht.