Zo. Dàt heeft niet lang geduurd: anderhalve treinrit tussen Brussel en Gent (met zelfs nog een stukje slapen erbij) en mijn eerste Brusselmans was uit.
Ik heb meer dan eens bijna hardop gelachen, vaak geglimlacht, regelmatig dingen gelezen waarvan ik dacht, dat zit er serieus stàmp op, en meer dan ik verwacht had, ben ik stukken tegengekomen waarvan ik dacht, dat moet ik vanavond aan Sandra voorlezen.
Meer, in mijn opinie, hoeft een boek niet te zijn.
Ik vond er, meer dan ik had durven hopen, de Brusselmans in terug van zijn waarlijk wondermooie column in Humo over Echte Mannen, nu misschien ondertussen al tien jaar geleden: mededogen en mildheid, zowaar.
Ik ben benieuwd hoe dat zit met ‘s mans andere boeken, en of ik ze beu zou geraken dan wel dat ik er betere vind dan Ex-Drummer.
Reacties
15 reacties op “Ex-drummer”
Ik hou persoonlijk niet zo van Brusselsmans, maar da’s een ander discussie. Je moet zeker eens Khaled Hosseini proberen; De vliegeraar of Duizend schitterende zonnen (2007)!
Het werd tijd. 37 en eerste Brusselmans achter de kiezen.
Alle boeken van de ex- reeks zijn heerlijk. Ook de ‘Kou Van Jou’ omnibus mag je niet ongelezen laten en voor gevorderden voor wie het wat gortiger mag, de ‘Guggenheimer trilogie’. De mensen in je trein gaan nog raar kijken!
Ik heb geen slechte boeken van Brusselmans gelezen (hoewel ik het niet heb voor zijn gedichtenbundels), het is ook één van de weinige schrijvers die ik echt met plezier lees.
“Het oude nieuws van deze tijden” vond ik sterk, en ook “Pitface” is de moeite. Maar nu ik erover denk kan ik zo nog wel een tijdje doorgaan, ik ben fan.
Hoe kun je nu in godsnaam een heel boek uitgelezen hebben in anderhalve treinrit?? Ik wou dat ik dat kon, maar aan dat boek van Brusselmans zou ik toch al gauw 2 tot 3 maanden bezig zijn. Ik lees eigenlijk continu dikke boeken. 1 per jaar of zo. Ja, echt, continu!
‘t Is een kort boekje, en de treinrit duurt een uur. Lukt wel hoor. En ik overdreef een beetje: ik heb wat toen ik van het werk naar het eten wandelde deze middag, en de laatste paar bladzijden heb ik op de fiets van het station naar huis gelezen.
Hoe? Op de fiets gelezen? is je dvd-player stuk?
Ik ben hem vandaag gaan halen. Vanvond voor het slapengaan eens in beginnen.
“De man die werk vond” is een echte aanrader, maar ‘s mans nieuwe boeken lees ik niet meer.
Trouwens, en hier ben ik weer met mijn promopraatje, “the name of the wind” van Patrick Rothfuss moet je dringend lezen, een echt zalig fantasydebuut. En als ge hem nu nog niet leest kom ik mijn kopie naar uw hoofd gooien!
Moet ‘m ook nog lezen. Is dan ook m’n eerste Brusselmans. Eigenlijk om dezelfde redenen als u nooit gedurfd.
Het boekje is een deel van een trilogie De andere ex boeken zijn ook fijn, maar de beste serie van drie (waarin een min of meer doorlopende verhaallijn zit) vind ik ‘, ‘Zijn er kanalen in Aalst’, e, ‘Heden ben ik nuchter ‘, en ‘Dagboek van een vermoeide Egoist” (mijn puntjestoets werkt nog steeds niet:) die samen met nog ander werk gebundeld zijn in ‘Kou van Jou’. Onlangs herlezen en vastgesteld dat die boekjes ook een echte tijdsdocumenten zijn, gelet op hoe erg de wereld en ons land veranderd zijn op zo’n korte periode. Fan!
hier ook ooit fan van “zijn er kanalen in aalst?” en “heden ben ik nuchter”, maar vanaf “het mooie kotsende meisje” ging het wat mij betreft bergaf. een jaar of tien geleden gestopt met brusselmans lezen, het nog één keer geprobeerd met de novelle “de dollartekens…” en opnieuw besloten om het daarbij te laten. er zal nu aardig wat overtuigingskracht aan te pas moeten komen om mee opnieuw zo ver te krijgen
Eve;-) toevallig het boek waar Eve@18 jaar oud een rol in speelt. Ai, die gaat kwaad zijn op mij.
scabreuze opmerkingen² + platvloersheden³, met een plotse overgang naar een zeemzoete, gevoelige passage die de lezer doet smelten = succesvol Brusselmans boek. Ik vind het in elk geval vaak hetzelfde recept.
Sorry, u zei “op de fiets” lezen?? Met zo’n concentratievermogen bent u waarschijnlijk in een ketel rilatine gevallen toen u klein was…..
Vandaag heb ik in de trein naar de film van het boek zitten kijken op mijn – ahem – iPod terwijl de meneer tegenover mij het boekje van bij de Humo zat te lezen. Dat had ik al gelezen. De film had ik eigenlijk ook al gezien, maar allez. O, en ik heb jou ook gezien in het station aan de Dampoort, maar jij mij niet 😉
En, o ja, de Guggenheimer-trilogie is het leukste dat ik van meneer Brussemans al gelezen heb. De laatste jaren is het echter gene vette meer (te plat en te voorspelbaar).