Met ruim veel vertraging ontdenkt: Le chat du rabbin. De Algerijnse joden, en alles. Bijzonder grappig, bijzonder goed.
Op het toilet ligt nu een editie in zwartwit van Jérusalem d’Afrique, die aldus begint:
‘t Is te zeggen, rechts staan de zwartwittekeningen, links staan de schetsen:
Ik vind dat dus fascinerend hé. En kijk, zo is het ingekleurd:
In alle geval: zwartwit of in kleur, ‘t is een fijn album. Aangeraden.
Ik ben langzaam maar zeker mijn schade op gebied van Franstalige strips aan het inhalen: zeer blij met mijn Marjane Satrapi-boeken (Persepolis, Broderies, nog te kopen: Poulet aux prunes), zeer blij met mijn Chats du rabbin, volgende maand denk ik dat ik eens wat Larcenet ga kopen: altijd al mijn favoriet geweest in Fluide glacial.
Reacties
4 reacties op “De kat van de rabbijn”
i hear you.
Le Chat du Rabin, de ‘Donjons’ série van Larcenet, allemaal goeie dingen. Satrapi nog niet gelezen, ik zal nog eens kijken als ik in de FNAC of Brüsel rondhang.
Le Chat ken ik niet en ’t lijkt ook niet meteen mijn stijl. Satrapi is behoorlijk geweldig, Persepolis en Kruissteken verslonden. In het Nederlands weliswaar.
Larcenet rules. En Le Combat ordinaire is een meesterwekr. Licht komisch maar vooral pure melancholie (3e album is minste van de 3, imho).
Bekijk ook eens de reeks “Jules Corentin Acquefacques”
“De kat van de rabbijn” is geniaal, net zoals zowat alles van Joann Sfar. Zeker ook checken: zijn “Kleine vampier”. En ook “Isaac de piraat” van Christophe Blain, serieus de moeite.