Ik stond bij de slager, en ik moest geraspte kaas bestellen. Geen idee van hoeveelheden, en dan sla ik er maar een slag in. (wat? vragen om “kaas voor kaussaus voor vijf man”? en riskeren dat de mensen in de winkel te weten komen dat ik geen idee van hoeveelheden heb? gèk!)

Een halve kilo kaas leek me redelijk. Om redenen die te lastig zijn om uit te leggen, had ik plots twee halve kilo’s kaas, één zak emmethal en één zak gruyère. (oh, ok: ik had “een halve kilo” gevraagd en de mevrouw was al aan het uitscheppen toen ik bedacht dat ik eigenlijk een halve halve kilo van elk wou vragen. in dergelijke situaties ben ik een écht man, zo één die niet hoeft toe te geven dat hijzich vergist heeft, en dus heb ik maar nog een halve kilo van de andere kaas bijgevraagd)

Dat was echt wel heel veel, zo’n kilo kaas. Ik heb er dan maar drie enorme schellen gekookte hesp van een centimeter bij gevraagd. En uiteindelijk witte saus met een liter of vier melk gemaakt, in onze grote Le Creuset-pot.

En dan spaghetti gemaakt, en gemengd met een beetje van de saus (er is nog genoeg voor een half regiment, vrees ik), en dan, ha! in een klein pannetje per portie laten bruinen aan de twee kanten.

Doodsimpel, en ik vond dat in het geheel niet slecht. Volgende keer met spek bij, denk ik.