Ik heb veel boeken, en ik ben een beetje van een controlefreak, en ik heb een zeer dwangneurotisch trekje als het gaat om klasseren en classificeren en oplijsten en detailleren van dingen… dus het ligt redelijk voor de hand dat ik mijn boeken al zeer vroeg in een database zou steken.

Erger nog: ik deed dat nog vóór er computers waren. Bij mijn meest aangename herinneringen uit de jaren 70 zijn de dagen en dagen aan een stuk die ik gespendeerd heb met het op fiches zetten van de science fiction boeken van mijn vader: mijn ouders hadden allebei bibliografie-fichenbakken voor hun thesis liggen, en ik was daar zó meteen verliefd op, dat ik dat ook wou hebben. Linksboven titel en auteur, rechtsboven jaar, daaronder uitgever, aantal pagina’s, eventueel vertaler en originele titel, op de achterkant een korte inhoud.

De eerste database die begin de jaren 80 in huis kwam, dBASE II (mensen die zeggen dat ze nog met dBASE I hebben gewerkt zijn leugenaars), werd meteen ingelijfd om de boeken in te steken. En daarna dBASE III(+), en dBASE IV (ondanks alles), en daarna Q & A (ondanks dat het een stap achteruit was wegens flat file), en daarna Access (2.0 en later).

Ik had op veel momenten blijkbaar niet echt zo enorm veel te doen, want mijn boekendatabase was wel enorm uitgebreid, al zeg ik het zelf. Voor elk boek konden er meer auteurs zijn, elk met een rol, en één of meer de “primaire” auteur(s) van het boek; voor elk boek de standaardgegevens, maar ook reviews, cover, en inhoud, en waar gekocht voor hoeveel, en allerlei. Voor boeken zoals kortverhaalverzamelingen had het boek eigenschappen, maar ook alle kortverhalen: die hebben ook auteur(s), en publicatiedatum, en originele titel, en lengte, en review(s), etc. En er waren ook series, en die hadden óók hun eigenschappen.

Oh, en natuurlijk stond dat ook nog eens allemaal on-line en waren er wisselwerkingen: reviews on-line gepost kwamen in de off-line database terecht, preview van online zat in de off-line, etc. etc.

 

Ja, ik had wel veel tijd en goesting, inderdaad.

Dit alles om zo’n beetje het kader te schetsen: niets dat een gemiddelde mens-in-de-computers onbekend in de oren zal klinken, maar misschien dat ik het wel een béétje verder dreef dan een eenvoudig lijstensysteempje. En dat de applicatie die niet van mezelf is die dit moet vervangen, al van héél goeden huize moest zijn.

Mijn eerste niet-eigen applicatie voor het bijhouden van mijn boeken was Book Collector. Van opzet leek het heel erg hard op mijn eigen programma in Access, en het had het voordeel dat alles exporteerbaar en aanpasbaar was, en—vooral—dat het zijn gegevens van op het internet verzamelde:

Helaas, ‘t is niet allemaal rozengeur. Omdat de gegevens van bij Amazon en gelijkaardige komen, zitten er enorm veel fouten in. En het zoekt in meer dan één database, waardoor er soms een soort franksteinboeken ontstaan, met gegevens van verschillende bronnen door elkaar, zo bijvoorbeeld hier, een boek met “drie” auteurs:

Ja natuurlijk, dat kan allemaal verbeterd worden, maar toch… Ik heb het een tijdje gebruikt, en dan weer aan de kant laten liggen omdat het zó tegen de borst stuitte dat het vol met onjuiste gegevens zat.

Het is zoals met die parabel (ik vermoed dat er wel ergens een toepasselijke zal zijn), maar: eens ik van dat automatisch toevoegen geproefd had, zag ik het écht niet meer zitten om alles manueel in te gaan geven in mijn eigen database. Om de zoveel tijd deed ik nog eens een halve stamp in de richting, maar uiteindelijk lag het toch wat stil.

Telkens ik een nieuwe programmeeromgeveing tegenkwam, maakte ik een nieuwe versie van mijn boekenprogrammeerding, in mindere of meerdere mate afgewerkt: Java, Delphi, C#… zucht.

En toen was het 2005, en was ik het een beetje beu om zelf het warm water opnieuw uit te vinden, en kwam LibraryThing net op tijd. Het was toen nog heel erg rudimentair, maar er zat veel belofte in.

Het leven had me ondertussen ingehaald, en ik had niet zo enorm veel tijd om boeken te catalogeren—tot pakweg 2000 of zo had ik min of meer alles in de database, maar daarna was het wat verwaterd. En tegen dat ik een account had op LibraryThing in 2005, was er dus een backlog van ettelijke jaren en vele vele vele boeken.

Ik heb een eerste batch geïmporteerd uit mijn eigen Access-database, en dan heb ik het, vrees ik, toch wat laten liggen: voornamelijk omdat we toen net verhuisd waren, en dat zowat alle boeken in dozen zaten. Dat is nog altijd het geval, trouwens. En daar bleef het zo een beetje bij, een paar jaar na elkaar: een LibraryThing-account, een knagend gevoel dat ik er eens iets aan zou moeten doen, en een steeds groeiende stapel ongecatalogeerde boeken.

Fast forward naar 2008 en ik was op Facebook, voor de leute, de nieuwe boeken die ik kocht in iRead aan het steken. En toen dat op een bepaalde dag plat viel, en ik bij Lilith over Goodreads las, ben ik naar die Goodreads overgestapt, heb ik mijn LibraryThing-boeken geïmporteerd, en was ik daar vertrokken.

…tot een week of twee later: het wrong. En dus dacht ik: ik zet even de website op een rij waar ik een account heb met boeken erin.

LibraryThing, Goodreads, Shelfari en aNobii dus.

(wordt vervolgd)