Le futur sera haptique ou il ne sera pas, zeggen ze wel eens. ‘t Is te zeggen, ik zeg dat wel eens, of tenminste: ik heb het zeker al één keer gezegd, zonet dus.
Ter zake niets, staat dit hierboven, trouwens: het stond gewoon nog in mijn venster en ik dacht, ik laat het staan.
Morgen. Opstaan als het lukt, en dan lasagne maken. En dan mijn ouders op bezoek, en lasagne eten en taart. Yay!
Maar nu naar bed. Met een boek.