Het is hier trouwens niet evident, internet: 5 euro voor een half uur, tsss. Ik ben niet van plan méér te doen dan van tijd tot tijd eens teken van leven geven.

Die ijsjes dus, dat vertaalt zich in dergelijke taferelen:

En dit is zwembad één, net naast de eetruimte (een groot overdekt restaurant-kantine-achtig iets, en een half-overdekt openluchtachtig iets):

Twee glijbanen en een kinderbadje, en meer dan dat is niet echt nodig. Louis is vandaag wel al bijna twee keer verdronken (echt!), dus helemaal veilig is anders.

Ter illustratie, niet dat hij er zo uitzag na zijn bijna-dood (“papa papa! mama! ik ben bijna verdronken! ik was al twee keer onder gegaan! dat is omdat ik nog niet goed kan ademen!” “ja meneer mevrouw, ’t is waar: hij was al twee keer onder gegaan, en mijne zoon zei azo: ‘papa, daar is ter eentje aan het verzuipen’ en jaja”) — dit is hoe hij eruit zag als hij veel te koud had:

Oneerlijk voorbeeld van de fauna aan de zwemdok, trouwens: dat was het enige mens dat ik heb zien roken in de buurt.

Het tweede zwembad heeft geen glijbanen, wel ook een kinderbadje, en was vannamiddag laat alsvast veel minder druk bezocht. Niet dat het ondoenbaar is: zelfs op het drukste van de dag is er plaats om te zitten, en is gegoochel met reserveren van ligzetels en badhanddoeken en dingen. (note to self: de truuk met de badhanddoek pas uitleggen de laatste dag dat we hier zitten)

Oh, en tussen zwemdok één en zwemdok twee ligt de cocktailbar:

Alles is er gratis, jawel. Niet dat ik er al veel gebruik van gemaakt heb: welgeteld een halve blue ikweetnietmeerwat, en voor de rest is het de gratis Cola Light, voor mij.

Oh, en uit ons venster (en van aan het zwembad) zien we Turkije:

En voortvoorderest? Ah, rustig hé, rustig. Ik heb vier boeken mee, ik vermoed dat ik ze allemaal uit zal gelezen hebben tegen dat we naar huis gaan. ’s Morgens ontbijt en aan het zwembad gaan zitten tot ’s middags. Eten, en dan siesta–vandaag tot vijf uur, schandalig eigenlijk. En dan aan het zwembad gaan zitten tot het tijd is om te eten, en dan weer aan het water gaan zitten.

Ik heb al mieren gezien zo groot al muizen (nu ja, zo groot als bosmieren bij ons, maar meer uitgerokken), ik heb al een pissebed zeker drie keer zo groot als normaal gezien, ik heb al een hagedis gezien en een zwarte kever met haar op. Maar ik heb er geen foto’s van wegens dat ik besloten heb om mijn rug te sparen en mijn macrogerief thuis te laten, ha!

De kinderen zijn nu met Sandra naar de muziekshow, ik zit nog wat op het terras wegens kloppende koppijn die al een paar dagen niet wil weggaan, maar we klagen niet, we klagen niet. (ze zijn net de volwassenenshow geëindigd met de plopdans, vrees ik)