Gij maakt gelijk niet zoveel beestenfoto’s meer hé?

Yep, dat is zo. Ik maak bijna geen beestenfoto’s meer, niet omdat ik geen zin meer heb, maar omdat ik nu meer pijn heb aan mijn rug dan eigenlijk sinds een paar maand na ik uit het hospitaal gekomen ben. En als een mens zich niet kan bukken, dan wordt het moeilijk kleine beesten te fotograferen.

Ik maak ook niet zoveel foto’s meer in het algemeen.

En ik schrijf ook niet zoveel meer.

En ik doe ook niet zoveel meer.

Aan de ene kant is dat omdat er niet zoveel meer gebeurt, toch geen dingen die ik aan de wereld kond wil maken: week na week deprimo in de zetel blijven zitten, daar kan een mens niet zo enorm veel over schrijven, vermoed ik.

‘t Was zelfs zo erg dat ik de foto’s van kerstmis en nieuwjaar nog niet eens op de computer had gezet.

Maar ik ga er toch moeten een gedacht van maken, denk ik. Dat is zo’n negatieve spiraal hé, u miserabel voelen.

Allez hop. Positieve gedachten.