Kinderen in een glasblazerij in Indiana in 1908. Om middernacht: ze hebben er op dat moment al vier uur wark opzitten, en ze hebben er nog acht te gaan.
Ik heb er toch een paar uur aan gewerkt om van dit origineel een gerestaureerde versie te maken.
Tales of Drudgery & Boredom.
Reacties
7 reacties op “Een beetje trots”
Prachtig werk!
Knap !
Knap werk, dat het origineel op zich al een beklijvende foto is kon enkel maar bijdragen aan jouw resultaat.
Mooi. Ga je dan dat terug op wikipedia zetten ?
Ter info : heel veel oude foto’s vind je terug op http://www.shorpy.com -> zeer verslavend om naar mensen van vroeger te kijken, en te beseffen hoe gemakkelijk dat het merendeel van ons het nu heeft…
Jazeker.
Shorpy, trouwens, is een charlatan. Naar de Library of Congress gaan, er foto’s afhalen en in lage kwaliteit op zijn eigen website zetten, zonder de minste moeite: zo kan ik het ook.
Mja, ik ben geen fan van digitale restauratie. Niets garandeert dat je foto dezelfde indruk geeft als toen ie pas was ontwikkeld. Then again, foto’s zijn nu eenmaal zelf onderworpen aan de tijd: ook zij slijten. Dus waarom ook niet?
Lijkt me trouwens een albumine druk te zijn afgaande op de kleur en detail (laatste hangt natuurlijk af van scanresolutie)
Ik moet zeggen dat we glasplaten eigenlijk fantastisch materiaal zijn overigens. Vreselijk fragiel als de emulsie los ligt. Maar o zo gedetailleerd als je er in slaagt ze op een propere manier te scannen of te digitaliseren.
Zoals ik elders schreef: “dezelfde indruk geven als toen hij pas ontwikkeld was” is láng niet altijd het doel.
In dit geval was het mijn bedoeling om een zwartwitafbeelding te hebben van kinderarbeid, zonder krassen, ontbrekende stukken of stof.