Ha! Ge weet dat g’u goed voelt op het werk als ge tegen uw baas op de nieuwjaarsreceptie-slash-lente-dink in alle ernst kunt zeggen “Sorry, ik ga nog even wat onwennig rondlopen,” en als die mens daar alle begrip voor heeft.

‘t Was voor de rest wel fijn: lekker eten, sympathieke mensen, een stuk of twintig of zo kinderen, gezellige drukte.

Alleen dus dat ik onwennig rondgelopen heb. Niets aan te doen: ik had maar ergens moeten post vatten en beginnen meebabbelen. ‘t Is maar dat als er zoveel mensen bij mekaar zijn, dat dat dan niet zo evident is.

‘t Is proper, inderdaad.

Maar alla. Weekend. Om maar al meteen in herhaling te vallen: het is alsof het nog maar gisteren was dat ik zei dat het nog maar gisteren leek dat ik zei dat het bijna weekend was, maar het was eigenlijk vorige week dat ik dat zei over de week daarvoor.

Om maar te zeggen dat de tijd vliegt.

Deze week gedaan? Een hele dag strategieworkshop, allerlei vergaderingen en telefoons, en — I kid you not — geprutst met Filemaker en ODBC en VBScript old skool ASP, compleet met zelf geprutste beveiliging op SQL injectie en dergelijke.

Het moet geleden zijn van mijn vorig werk, waar ik het ook al ongelooflijk blast from the past-achtig vond: wie had dát ooit gedacht in het jaar 2009, dat ik nog met die mengeling van technologieën — en ik gebruik het woord heel erg ruim — zou aan het werken zijn?

Dit weekend te doen? Morgen doet Sandra de kinderen naar zwemdok en turnen en scouts, en doe ik van taartenbak voor het feest van overmorgen.

Ik heb geen flauw idee welke taarten ik ga maken, maar er zal toch genoeg moeten zijn voor een man of twintig of dertig of zo.

En dan doen we zondag verjaardagsfeest. Geen idee of iedereen hier binnen zal passen, maar dat zien we dan wel.