Er stond in de achtergrond muziek op, en toen dacht ik plots, hey, dat is een vreeme uitvoering van Madama Butterfly, ‘t is gelijk een stuk dat ik nog nooit gehoord had.

En toen bleek dat het Qual fiamma avea nel guardo!…Hui! Stridono lassù was uit Pagliacci. De versie uit 1954 met Maria Callas zelfs, begod.

(die, uiteraard, op Youtube staat — is er iéts dat daar tegenwoordig niet op staat?:

Ik had dus kunnen zweren dat het Puccini was, maar ‘t was Leoncavallo. Die ik, schaam op mij, alleen maar kende van die ene opname van Caruso uit 1907 die op een CD bij het jammerlijk ter ziele gegane Classic CD zat. Even kijken… yep, staat ook op Youtube, of toch bijna, ‘t is een geremasterde versie:

(zo balanceren tussen pure shlock en oh zo schoon, ‘t zijn dingen)

Honderdentwee jaar geleden opgenomen, trouwens. Machtig, als een mens er bij stilstaat.