Arme, arme Peter Vandermeersch.

Tot gisteren was hij ervan overtuigd dat het in politiek allemaal om de principes te doen is, dat al wie aan politiek doet dat zonder enig winstbejag doet, zonder enige vorm van achterdeurengesjacher.

Hoor hem bezig in de krant vandaag, over de belofte van OpenVLD om een nobele onbekende een parlementair mandaat te geven of althans iets dat net zoveel betaalt:

De afsprakennota kan geen klein campagne-incident blijven. Het is een majeure blaam op het blazoen van voorzitter Bart Somers van Open VLD en van de politieke secretaris Kris Luyckx. Hun geloofwaardigheid, straks in de debatten, is onderuit gehaald. Zij zijn verworden tot de kooplieden van de nationale politiek. Neen, tot de sjacheraars ervan. Kooplieden zijn ernstige mensen.

Awoert Bart Somers en Kris Luyckx! Slechte, sléchte mensen!

Beseft Somers dat hij hiermee het recht verbeurd heeft om over politieke ideeën te debatteren? Weet hij dat deze brief aan zijn carrière zal blijven plakken als een vieze kauwgum waar hij maar niet van afgeraakt? Heeft hij de golf van verontwaardiging gevoeld die gisteren over Vlaanderen spoelde? De excuses van de partijvoorzitter, gisteren, klonken onwezenlijk hol. Kopstukken als Guy Verhofstadt, Patrick Dewael, Karel De Gucht en anderen wensten gisteren niet te reageren op de zaak. Het zegt alles over hun politieke moed.

Ooh, ik word er zelf helemaal verontwaardigd van, zo érg allemaal!

Maar wacht, het kan met nóg meer pathetiek, lees maar:

Dat mensen als de ervaren Somers – toch een gewezen minister-president van Vlaanderen – en de nieuwkomer Luyckx hun eigen geloofwaardigheid op het spel zetten met dergelijke verwerpelijke manoeuvres is lang niet het ergste. Wél dat deze mensen uit kortzichtig eigenbelang schade toebrengen aan het geloof dat we hebben in de democratie en de politiek. En in de mensen die het politieke debat incarneren. Deze krant kijkt met bitterheid naar de sjacheraars van de politiek. Straks, op zeven juni, hebben we een afspraak met de politici. Late [sic] we dan de ‘afsprakennota’ op tafel leggen.

 Ja, late we dat doen. Met bitterheid naar de sjacheraars van de politiek kijken, samen met “deze krant”.

Komaan jongens! Is Vandermeersch écht zo naief?

Nee, natuurlijk niet. Is er iemand die eraan twijfelt dat Vijnck gelijkaardige beloften — dan wel niet op papier, wellicht — gekregen heeft van Dedecker om terug te keren?

Nee, natuurlijk niet. Uiteraard weet Vandermeersch dat het er overal zo aan toe gaat. Tien, honderd, duizend jaar geleden was het zo, en binnen tien, honderd en duizend jaar zal het nóg zo zijn.

En spaar mij al het verontwaardigde gezaag en geblog over de slechte OpenVLD hier en de antipolitieke Somers daar.

Niet iedereen is zo achterlijk om de bewijzen van het “sjacheren” op papier te laten staan, en niet iedereen is zo dom om het te doen met een pluimgewicht als Vijnck, die dan nog eens heel erg onbetrouwbaar blijkt. Dat kan OpenVLD aangewreven worden, dat ze onhandig geweest zijn.

Maar met een column als deze, vol gemaakte, doorzichtige, opgeklopte nep-verontwaardiging maakt vooral Peter Vandermeersch zich belachelijk.

Domme jongen.