Sandra en de kinderen waren er vandaag vandoor: communiefeest in de familie.
Ik zat thuis, van de zetel naar het bed en van het bed naar de zetel. En dan naar de tuin/koer.
Die er als een oorlogszone bij ligt: de linkerhelft staat vol rommel, de rechterkant is een oerwoud waar nu al negen maand geen grasmaaier of ander onderhoud aan te pas gekomen is.
Ik had het erger verwacht, die rechterhelft: ik had visioenen van verlepte en rottende planten, maar uiteindelijk valt het helemaal mee. Veel groen, heel veel bloemen, veel beesten.
Ik werd er zowaar lastig van: ik zou zo graag foto’s nemen, maar het lukt niet. Damned.
Dan maar mijn fototoestel op de grond gelegd en ongefocuseerd foto’s laten nemen:
Het heeft ook wel iets — en dan vooral de meest onverwachte dingen: bekijk het filmpje vooral in HD op Vimeo. Daar onderaan die druppel, daar bewegen allemaal kleine kleine dingetjes: mijten! Witte kleine mijten!
Reacties
Eén reactie op “Willen maar niet kunnen”
[…] ging over mijten naar aanleiding van het filmpje dat ik gemaakt had, waar ze er zagen bewegen, van die […]