Ik heb de laatste weken weer wat boeken gelezen. Dat was eigenlijk al van lang geleden geleden: zo’n iPod/iPhone om afleveringen van series te bekijken en een drukke kalender van slapen op de trein, dat is niet erg conducief tot boekenverbruik.

In een hospitaal zitten, daarentegen… Gelezen:

1. 1491: New Revelations of the Americas Before Columbus (Charles Mann, 2006)
   Een oogopener. Zou moeten verplichte lectuur zijn voor elke geschiedenisles over Amerika. Het komt erop neer dat Noord– en Zuid-Amerika veel dichter bevolkt waren dan men meestal denkt, met meer geavanceerde maatschappijen dan men meestal denkt. Dat bijvoorbeeld het Amazonewoud helemaal geen onontgonnen maagdelijkgebied is, maar het tegenovergestelde: een enorme kunstmatig aangelegde tuin. Of een verschrikkelijk fascinerende discursus over quipu, geknoopte touwen van de Inka, die wellicht zouden kunnen een soort binaire geschreven taal zijn, die, uniek in de wereld, niet overeen komt met een gesproken taal.
   Aangeraden. Al kon het, ahem, beter geschreven zijn. En was de new age-conclusie niet aan mij besteed.
2. Archimedes Codex: Revealing the Secrets of the World’s Greatest Palimpsest (Reviel Netz & William Noel, 2007)
   Tjaha. De heren Netz en Noel schrijven niet zo goed. Enthousiast (Netz) en met kennis van zaken (Noel), dat wel, maar ‘t is echt niet goed geschreven. Nodeloos mysterieus ook, met een schimmige opdrachtgever die niet bij naam mag vernoemd worden en zo. Maar wel een boeiend verhaal: de codex waarvan sprake is een per enorm toeval overgeleverd stuk heel erg oude wiskunde. Archimedes, in tegenstelling tot sommige andere oude Griekse wiskudigen, was eigenlijk te moeilijk om populair te zijn, blijkbaar. En hij heeft (als ik het mij goed herinner, het is al een paar weken geleden gelezen) eeuwen voor Newton en Leibniz, Newtonachtige dingen gedaan met echte oneindigheid.
   Ik vond het vooral aangrijpend te lezen hoe in de 20ste eeuw alsnog een enorm groot deel van de informatie in het boek door stommiteit is verloren gegaan: het heeft eerst een tijd liggen rotten in een emmer afval, en dan heeft een idioot er een paar pagina’s van overschilderd met copieën van illustraties, om de prijs naar boven te proberen krijgen.
3. The New Space Opera (Gardner Dozois & Jonathan Strahan editors, 2007)
   Een anthologie, op minder dan een dag uitgelezen, en ik meen me te herinneren dat ik het heel erg goed vond. Maar het kan zijn dat ik me vergis.
4. Warlord: A Life of Winston Churchill at War, 1874-1945 (Carlo d’Este, 2008)
   ‘t Was ne martiko, Winston. Demeeste biografieën van Churchill prijzen hem de lucht in als het op leiderschap aankomt, en niet opgeven en zo. D’Este is een gevierd militair historicus (note to self: zijn biografie van Patton dringend herlezen), en geeft een meer genuanceerd beeld. Ja, Churchill was moedig. Ja, hij was visionair, en meer dan veel mensen denken: zijn visie op oorlog en leger was in het begin van de 20ste eeuw vér vooruit op de meeste van de mensen rond hem.
   Maar tegelijk was hij ook koppig, en politiek onhandig, een micromanager die het grotere beeld vaak niet zag, een denker in grote patronen die logistiek vergat, en in het algemeen: een complexe persoon. Hij haatte oorlog maar hij hield ervan, dat soort dingen. En hij had er tegen 1920 eigenlijk al een stuk of drie volledige levens op zitten. In Zuid-Afrika, en Soedan, en Indië, en als minister (mede-)verantwoordelijk voor drama’s in de Dardanellen.
   Serieus aangeraden. Eén van die boeken die ik extratraag gelezen heb om er langer van te genieten.
5. Who Wrote the Bible? (Richard Elliott Friedman, 1997)
   Leest als een trein, en is bijzonder weinig verrassend. Ligt er wellicht ook aan dat het al twaalf jaar oud is. Wel een goede eerste inleiding.
6. Een boek van Turtledove, maar ik zou niet meer de exacte titel weten.
   Bundel met kortverhalen. AltHist, alternatieve geschiedenis. Ik ben er door gevlogen, want ik had er al een aantal van gelezen.
7. Aliens: Outbreak, Nightmare Asylum, Female War, Genocide, Harvest, Colonial Marines, Rogue, Labyrinth, Sacrifice and Salvation, Music of the Spears, Stronghold, Frenzy (Berserker), Taste, Mondo Pest, Mondo Heat, Alchemy, Kidnapped, Cargo, Survival, Alien, Earth Angel, Incubation, Havoc, Lovesick, Lucky, Apocalypse, Xenogenesis, Head Hunters, Tourist Season, Pig, Border Lines, the Aliens: Special, Purge, Glass Corridor, Stalker, Wraith, Once in a Lifetime (diverse auteurs, 1989-1999)
   Een hele resem Aliens-comics, 2324 pagina’s in totaal. Van barslecht tot doenbaar tot uitstekend.
8. Tooth and Claw (Jo Walton, 2009)
   ‘t Is gelijk Jane Austen, en helemaal Victoriaans en zo. Behalve dat de personages draken zijn. Serieus. Niet slecht per se, maar ik had er meer van verwacht.
9. Aliens vs. Predator, Blood Time, Duel, War, Eternal, Old Secrets, The Web, Deadliest of the Species, Booty, Hell-Bent, Pursuit, Lefty’s Revenge, Chained to Life and Death, Xenogenesis (diverse auteurs, 1992–2004)
   Een reeks Aliens vs. Predator-comics. 904 pagina’s in totaal, en voor de rest: zie Aliens hierboven.
10. Concrete Jungle, Cold War, Dark River, Rite Of Passage, The Pride at Nghasa, The Bloody Sands Of Time, Blood Feud, Big Game, God’s Truth, Race War, The Hunted City, Blood on Two-Witch Mesa, Invaders from the Fourth Dimension, 1718, Bad Blood, Kindred, Hell and Hot Water, Strange Roux, No Beast so Fierce, Bump in the Night (diverse auteurs, 1990–1997)
    Een reeks Predator-comics. 1134 pagina’s in totaal, en voor de rest: zie Aliens hierboven. Zo gaan boekbesprekingen natuurlijk wel vooruit.
11. Fallen Son: Death of Captain America (tekst: Jeph Loeb, beeld: onder meer John Romita Jr., 2008)
    Dat Captain America dood is, en hoe Wolverine, Iron Man, Spiderman en the Avengers (Mighty en New) daarop reageren. Ik kan niet zeggen dat ik het aardschokkend goed vond.
12. 1602 (tekst: Neil Gaiman, beeld: Andy Kubert, 2004)
    Ik had zin om nog eens een echt goeie comic te herlezen. Toen ik deze kocht een paar jaar geleden vond ik hem zeer goed, bij herlezing was ik minder onder de indruk. Jammer.
13. The Syro-Aramaic Reading of the Koran: A Contribution to the Decoding of the Language of the Koran (Christoph Luxenberg, 2007)
    Boeiend. Maar dat had ik al eens gezegd.
14. The Adventure of English: The Biography of a Language (Melvyn Bragg, 2006)
    Ha, ik dacht: we zitten nog niet in het midden van het boek en we hebben er oud– en middelengels al op zitten, en ik héb al allemaal dingen bijgeleerd, waar gaat het nu over gaan? Maar toen bleek het over Amerikaans en Australisch en zo te gaan. Onder meer over hoe ze daar vaak oudere gebruiken en woorden en uitspraken gehouden hebben, terwijl het in the old country verder evolueerde (afgleed, verwerd, take your pick). Interessant, daar niet van, al was het tegen het einde vaak niet meer dan lijstjes woorden uit verschillende talen overgenomen. En ik wou meer weten over detectiveverhaaldingen genre Great Vocal Shift.
15. Company of Liars (Karen Maitland, 2009)
    Blijkbaar fel gehyped, al moet ik dat helemaal gemist hebben en het gekocht hebben op basis van de premisse: historisch, in Engeland in 1348 gesitueerd. Altijd wijs, dingen uit de veertiende eeuw.
    Het boek zelf? Gho ja, ‘t zijn allemaal leugenaars, zoveel was al redelijk snel duidelijk. En ondanks stapels backstory en uitleg en dingen, zijn het uiteindelijk allemaal redelijk bordkartonnen personages, de Schlechterik op kop. En het is allemaal bij tijden behoorlijk voorspelbaar, ook, de ontknoping op kop—iets dat Terry Pratchett al véél beter gedaan heeft. Maar geen erg! Het leest als een TGV.
16. Weapons of Choice: World War 2.1 (John Birmingham, 2006)
    Oh boy. Ik laat me dus altijd vangen aan dergelijke boeken. Om te beginnen: slecht. Daarnaast: voorspelbaar. Ook: ja, we hebben ondertussen door dat het in de jaren 40 allemaal racisten en vrouwonvriendelijke mensen waren, get over it. En ook: dedju ‘t is deel één van een trilogie en dat stond niet op de cover! Jaja, ik ga deel twee en drie ook kopen en lezen. Dit waren 816 pagina’s, en ik heb er véél minder dan een dag over gedaan, ge kunt peizen. Maar ‘t zal tegen mijn goesting zijn.
17. The Blade Itself (Joe Abercrombie, 2007)
    Hu, wát? Is dit een debuut? Serieus?
    Fantasy, meneer mevrouw, zoals ik ze graag heb: intelligent, cynisch, goed geschreven, met personages die tegelijk larger than life maar ook écht zijn. In het echt komen mensen die gemarteld zijn, er niét goed uit, noch qua lichaam, noch qua geest: Sand dan Glotka is voor mijn part één van de allerbeste karakters van de laatste ikweetniethoeveel jaar. En Logen Ninefingers is een bijzonder verfrissende kijk op de standaard Conan-slash-Elric-figuur, met een innerlijke Arioch, als het ware.
    Run, don’t walk, naar uw dichtsbijzijnde boekenist, en koop u dit boek.
18. Before They Are Hanged (Joe Abercrombie, 2008)
    Vervolg van hierboven. En het blijft uitstekend. In deel twee krijgen nog wat tropes een knauw of een twist: de “jeune premier” (maar niet echt) Jezal dan Luthar, de “goede tovenaar” (or is he?) Bayaz, de “magic negro” (maar écht niet echt) Ferro Maljin. Echt waar: them’s all good eats. Ge moest al onderweg zijn met uw geld in de hand.
19. Last Argument of Kings (Joe Abercrombie, 2009)
    Bon, voor die paar mensen die de vorige twee boeken nog niet zouden besteld hebben: ja, het is een trilogie. En deel drie is al uit. En wat meer is: deel drie is even uitstekend als deel een en twee. En het einde is niét voorspelbaar, niét cliché, en zorgt ervoor dat de dingen zowal afgerond zijn als open. Het was geleden van Steven Erikson’s Malazan-boeken (note to self: dringend herlezen) dat ik zo goeie fantasy gelezen had. Wat zeg ik, zo goeie fictie tout court.
20. Best Served Cold (Joe Abercrombie, 2009)
    Euh ja, nog een boek van dezelfde mens. Ik ga niet liegen en zeggen dat het beter is dan de trilogie hierboven, maar het is zeker niet slechter. Er zijn stukken en onderdelen waar het nóg een tandje bijsteekt, en er zijn stukken en onderdelen waar hij een paar steken laat vallen — vooral, vind ik, waar hij net iets te veel speelt met de vierde muur. Maar wat ten allen tijde overeind blijft, zijn de personages. Twee ervan, Nicomo Costa en Caul Shivers, zijn afgriebelijk goed hernomen uit de trilogie hierboven, worden uitgediept dat het geen naam heeft. Eén is naar mijn goesting maar bij het haar gesleept uit de vorige trilogie. En het hoofdpersonage, Monzcarro “Monza” Murcatto, lijkt op een kruising tussen het Uma Thurman-personage uit Kill Bill en Ash uit A Secret History. Aangeraden, het boek, dat spreekt.

De laatste week is er niet veel meer in huis gekomen van boeken lezen, wegens alsdat ik World of Warcraft opnieuw heb geïnstalleerd en een Draenei Paladin naar level 30 heb gegrind. Maar ik ben vast van plan om in het heen en weer naar het werk een boek te doen in plaats van de iPhone.

Ik ben vanmorgen en vanavond al begonnen, op de trein. In de loop van augustus heb ik Buffy the Vampire Slayer herbekeken, alle 144 uur na elkaar.

Blijkt dat er een achtste seizoen bezig is, in comicvorm.

1. The Long Way Home (Buffy the Vampire Slayer, Season 8, Vol. 1) (Joss Whedon, 2007)
   Euh ja. Tijd voor wat lichter tijdverdrijf. De officiële voortzetting van Buffy The Vampire Slayer, nu in comicvorm. Leuk, maar niet meer dan dat voorlopig. Knullige histories met Dawn, niet echt veel diepgang. Maar: ik reserveer mijn oordeel voor als ik ze allemaal gelezen heb.
2. No Future For You (Buffy the Vampire Slayer, Season 8, Vol. 2) (Brian K. Vaughan, 2008)
   Faith is terug! Ik had het niet voor Faith toen ik de serie voor het eerst op televisie zag, jaren geleden. Ondertussen heb ik Eliza Dushku in Dollhouse gezien en een verse appreciatie voor haar en voor waar Whedon met haar naartoe ging ontdekt. Faith is terug in No Future For You, en stelt niet teleur. Idemditto voor Giles, overigens.
3. Wolves at the Gate (Buffy the Vampire Slayer, Season 8, Vol. 3)
   Ah, that’s more like it. Meer verhaal, meer silliness, Dracula, die ik in de serie ook al hilarisch vond, en lesbische sex. Hoezee! Het komt toch nog goed met seizoen acht!

Zo. Op naar vol. 4. En dan eens zwaar overwegen of ik Angels zou herbekijken, om dan ook de comics te kopen.

Of dat ik eerst nog wat pulp lees.

Of allebei samen.