Het was 1989. Of eigenlijk: het kan even goed 1988 geweest zijn. En voor hetzelfde geld was het 1987.

In ieder geval: we gingen met twee naar de jazzkroegentocht in Gent. We hadden er al een paar op zitten, eerder ho-hum als ik het me goed herinner, en toen kwamen we in een broeierig etablissement waar het programma van zei dat ene “Kendrick Macey (CAN)” zou optreden.

KA-BOOM!

Een uur, maar het kunnen er ook twee geweest zijn, dat we aan de grond genageld waren van entertainment. Een meneer met een wilde bos krulhaar, die de ene na de andere standaard coverde – My Favourite Things, I’m Beginning to See The Light, Hernando’s Hideaway, Sentimental Journey, Night and Day – en er absurditeiten als een ode aan melk tussen zwierde.

Hernando’s Hideway was zó goed dat hij het twee keer moest herdoen van het publiek.

Na afloop van het optreden hebben we allebei zijn cassette gekocht – CD’s bestonden toen nog niet, bedenk ik net, dus het zal wel vroeger dan 1989 geweest zijn.

Die cassette is grijsgedraaid bij mij. Van kant één naar kant twee en terug. Dagen en nachten. Met koptelefoon en zonder.

Ergens in een verhuis in de jaren 1990 moet ik die cassette kwijtgeraakt zijn, en sindsdien zoek ik Macey op het internet. Om de paar maand doe ik een zoekopdracht, waar dan niets uit komt behalve een tweedehands single die te koop aangeboden staat.

TOT VANDAAG.

Ik was aan het luisteren naar een versie van Sentimental Journey door Willie Nelson, wat me meteen aan die cassette deed denken: Sentimental Journey was één van de nummers erop, en ik kan het nog altijd van voor naar achter meezingen.

Ik naar de zoekmachine, en lo & behold, ik krijg The Milk Song terug. En dat brengt me naar het YouTube-kanaal van ene Zoox Maze, die naast The Milk Song ook nog I’m Beginning to See The Light heeft staan – de song waar de titel van de cassette vandaan kwam: Shadowbox*zing.

Het is vaak met dingen van heel lang geleden, dat ze een soort platonisch ideaal geworden zijn. Case in point: Nodes of Yesod (“Nodesh of Yeshog by Odn Computr Graphicsh”)  of Mission Impossible (“Stay a while… staaaaay forever!!”) of Starglider (“Staaaar…gliider… … from Rainbird rainbird rainbird rainbird”).

Maar neen: Spacey Macey (of Zoox Mace, of Zoox Nightscales, of Jaze Maxwell, Jadeo Maze, Zoox Coby, Jase Maxwell, of hoe hij zich ook moge noemen tegenwoordig) is precies zoals ik het mij herinnerde. Behalve dat het op mijn cassetje niet a capella was, maar voor de rest: nog altijd even heerlijk.

Ik heb de man een mail gestuurd om hem te bedanken voor de muziek. En om hem te vragen of ik dat cassetje nog zou kunnen kopen ergens.