Hooooboy. Ik heb drie uur gezeten in de stoel vóór de slechtste vader die ik in heel erg lange tijd meegemaakt heb.

De situatie: een meneer van ik schat 35 met een dochtertje van vijf. Hij is al een jaar of zo gescheiden van zijn vrouw; zij woont in Straatsburg, hij ergens aan de andere kant van het land. Om de zoveel tijd komt zijn dochter naar hem: zijn ex komt ermee met de trein, hij brengt ze met het vliegtuig terug naar zijn ex.

Deze keer hadden ze beslist om het met de trein te doen, omdat zijn dochter zei dat ze dat veel liever doet dan met het vliegtuig. En zo zitten ze al de hele dag op de trein, van ‘s morgens vroeg.

Gisteren heeft hij ze speciaal lang laten opblijven: ze heeft tot lang in de nacht naar tekenfilms gekeken van Disney. Ze zijn de trein opgestapt zonder boekjes, zonder tekenmateriaal, zonder niets. Hij had geen eten mee behalve snoep: zijn redenering was dat dat sneller zou gaan dan echt ontbijt of fruit of zo, en dat ze toch tegen 13u zouden aankomen, dus dat middageten niet nodig was.

In Marne-la-Vallée zaten ze dus al een hele tijd op de trein, en het stak al haar vreselijk tegen. Vader moest zakentelefoons doen, dochter moest zwijgen. Ge ziet van hier dat dat uitstekend lukte.

…en dan: de horrorversie van die programma’s op televisie waar mensen hun kinderen slecht aanpakken.

De dochter, Mireille, is een schat van een kind, dat kan ik van een zetel afstand gewoon zien: ze is lief, ze wil zingen, ze wil knuffels geven, ze wil een spelletje spelen, ze wil kleuren, ze wil een verhaaltje vertellen, ze stelt haar vader duizend vragen over wat er door het venster te zien is. Maar ze moet stil zitten en zwijgen.

Tussen telefoons door is het pantomine: vader doet echt compleet letterlijk voortdurend afwisselend loze dreigementen (als ge zo verder doet, geef ik al uw speelgoed aan de zigeuners!), loze beloften (als ge braaf zijt, koop ik u een hond! een grote!), en gewoon slaan. Hij doet zoiets met zijn vinger, blijkbaar, waarbij hij ze “toevallig” pookt in haar zijde, en dan compleet verbaasd doet als ze begint te wenen. En uiteindelijk geeft hij haar ook gewoon pletsen op har hand en haar gezicht, en stampen zodat ze met haar gezicht tegen de venster botsts.

En dan begint hij ermee te spelen zodat ze compleet wild wordt, op zijn knie op en neer — tot ze te luid lacht en het plots gedaan moet zijn, en hij ze weer toesist “ik wou dat ge nooit meer naar mij kwam, ge doet dit alleen om mij te straffen”.

Ick, ick, ick.