Ik heb de afgelopen maanden meer tijd dan ik wil toegeven, tussen de bedrijven door, in de trein, in bed, in de zetel, doorgebracht in Minecraft.

Het is nog in alpha — niet eens beta, dus — en het is de laatste tijd wat stiller geworden op het ontwikkelfront — geen dagelijkse updates meer, hoe zou je zelf zijn als je als enige ontwikkelaar ettelijke honderdduizendden euro binnen aan het rijven was — maar dat maakt niet uit.

Zelfs al verandert er niets meer aan, dan nog vind ik het fantastisch. Beeld u in: legoblokken. In ’t echt. En dingen bouwen. Zo gelijk: een boom kappen om hout te krijgen. Dat hout bewerken tot planken en stokken. Stokken en stenen combineren tot pikhouwelen. In de grond graven op zoek naar steenkool. Toortsen maken om de zombies en de skeletten en de spinnen ’s nachts weg te houden.

Een huis bouwen. Een smidse. Een vuur stoken in de smidse met steenkool, en ijzererts tot ijzeren staven maken, of zand tot glas. En dan met een ijzeren pikhouweel naar goud en diamanten graven, veel dieper in de mijn.

Zelf uw doelen stellen. Bouwen en verbouwen, ontdekken en verkennen.

My kinda game. (Oh ja: multiplayer kan ook.)