Ik had een plan van wat ik zou aanvangen met die anderhalf à twee extra uren die ik ‘s avonds had, en hey kijk: deze week ben ik eraan begonnen.

De zaken gestructureerd aanpakken, da’s de enige manier dat ik het kan. Als ik geen lijsten aanleg en geen leidraad heb, ben ik verloren. Dus vandaar: elke dag een half uur à drie kwartier opkuisen, ‘s avonds. Hoek na hoek van kamer na kamer. Dingen op stapels leggen, de stapels verleggen naar de plaats waar ze thuishoren, en dan de stapels klasseren.

Stapels met papier dat weg te smijten is, komen in de papierbak. Dozen van dingen die ik niet meer ga inpakken — harddisks en ander computermateriaal, dat soort zaken — die worden onherroepelijk opgeplooid en weggegooid. Dozen die nog nuttig kunnen zijn — schoendozen met goede deksels, dat soort zaken — die worden meteen gebruikt of opzij gezet.

Stapels met papier dat te houden is, worden bij elkaar gelegd in de keuken, om later te sorteren: administratie bij administratie in mappen, souvenirs die niet wegmogen — brief aan Sinterklaas van Louis toen hij nét kon schrijven bijvoorbeeld, geboortekaartjes, dat soort zaken — in schoendozen, foto’s bij foto’s, et cætera.

Stapels met speelgoed naar de kinderkamers. Stapels met computer- en andere draden in plastiekzakken naar het achterhuis. Stapels met boeken en DVD’s en games en CD’s van mij ook naar het achterhuis.

Stapels met kleren, met fotogerief, met tekeningen van de kinderen, met boeken van de kinderen, met plastiekzakken, met badges en dergelijke, met schrijfgerief, met vanalles en nog wat.

Wat kapot is en niet meer te repareren en niet meer gebruikt, vliegt de vuilbak in. Zelfs dingen die al jaren rondslingeren wegens “een mens weet maar nooit” — dingen zoals een transfo van een scanner die al tien jaar dood is, bijvoorbeeld. Of die scanner zelf. En zijn identieke tweelingbroer die al acht jaar dood is.

Het is nuttig werk, en het geeft voldoening als het dan eindelijk, soms na maanden, ligt zoals het zou moeten liggen. Er zijn maar een paar vervelende aspecten aan. Om te beginnen dat ik allergisch blijk te zijn aan het soort stof dat blijft liggen op dingen die al heel lang niet meer verzet of afgestoft zijn en dat ik dus een hele avond loop te snotteren. Daarnaast dat ik na een half uur of drie kwartier door mijn rug zit. En ook wel dat ik er ongetwijfeld maanden mee bezig zal zijn.

Eerst de living: de hoek waar de bibliotheek komt (done!), daarna de schouw, daarna de hoek waar de televisie staat, daarna de hoek aan de venster, daarna de kast, daarna de hoek achter mijn trekzetel, daarna onder de trap. Daarna de slaapkamer. Daarna de badkamer. Daarna de keuken. De gang. Het bureau. En dan het achterhuis.

En tegen dan hebben we misschien wel al iemand gevonden om het huis hier verder qua werken in orde te krijgen.