Een mens zou denken dat de wereld in mekaar aan het storten is, als hij de kranten in Franstalië leest. Ze hebben er zowaar ook kaakslagen ontdekt: “En parler serait une gifle aux survivants. De plus, cela salirait la mémoire des victimes.”
Ze noemen het aberrant, ze zijn in choc. Een messteek, noemen ze het — zouden ze genoeg Duits en geschiedenis kennen om bewust van een Dolchstoß te spreken, of ben ik dat met mijn zieke geest?
Serieus jongens, zo overreageren.
Ik vind het al jaren belachelijk dat er geen parlementair debat mogelijk is over amnestie. Dat het nu wél kan voor de meerderheid van de Vlaamse partijen, vind ik uitstekend. Het is een teken dat we eindelijk over die periode heen aan het geraken zijn, in Vlaanderen toch. Niets mag onbespreekbaar zijn in een democratisch systeem, zelfs niet een ondertussen bijna folkloristisch geworden vraag om amnestie voor misdaden begaan zeventig jaar geleden.
Stalin kon eventueel nog mensen uit foto’s halen of ze als unpersons laten beschouwen, maar damnatio memoriae is geen goe dmechanisme om met een lastig verleden om te gaan.
Zelfs maar een inoverwegingname van een begin van debat weigeren, is net zoals een klein kind dat met zijn vingers in de oren staat te roepen van ik-hoor-u-niet-ik-hoor-u-niet: kinderachtig en belachelijk. Een probleem doodzwijgen is het laten veretteren, en dat doet het nu al bijna drie generaties aan een stuk.
Het parlement zal echt wel een volwassen debat overleven. Tijd om die bladzijde in de geschiedenis om te slaan.
Reacties
7 reacties op “Amnestie nu!”
Zeventig jaar lijkt me nu toch ook wel genoeg als straf.
De strafmaten die uitgesproken worden, vind ik soms echt vreemd. Onlangs op één dag: zes maanden gevang voor een hongerige mens die een brood stal uit een afvalcontainer. En vijf jaar voor een verkrachting. Het eerste véél te veel, het tweede véél te weinig.
Er worden continu zware misdaden gepleegd en er komen continu zware misdadigers na een aantal jaren gevangenis terug vrij. Dat is altijd een kaakslag voor de slachtoffers, dat is nu eenmaal het systeem.
Maar hoe dan ook lijkt 65 jaar mij wel voldoende lang, voor welke misdaad dan ook, tenzij de kans bestaat dat die mensen meteen weer gaan moorden. Of in dit geval: concentratiekampen gaan oprichten ofzo. NOT!
Het is idd godgeklaagd dat dit debat vooralsnog niet mogelijk is in dit land, terwijl dat in de buurlanden reeds decennialang verwerkt is. Zo ken ik een bejaarde man, die op zijn 16e de stommiteit beging om via een “aangebrande” jeugdbeweging, en op aanraden van meneer pastoor, mee tegen “den bolsjewiek te strijden”. Die man heeft daar niet alleen zijn leven lang spijt van gehad, maar is bovendien nog steeds zijn burgerrechten kwijt. Na 66 jaar mag daar eindelijk de spons over geveegd worden. Die paar die-hards die nog steeds geen spijt vertonen hoeft men uiteraard geen herstel van burgerrechten te geven.
’t Is ook dat op deze manier, zonder discussie, alles al zeventig jaar op één hoop gegooid wordt, dan Léon Degrelle tot de scoutsleider die naar het Oostfront trok.
Wat die Oostfronters meegemaakt hebben, trouwens, dat kan geen enkele mens die de oorlog in West-Europa meegamaakt heeft, zich inbeelden.
Langs de andere kant & voor zover ik goed ben geïnformeerd: collaborateurs die hun spijt hebben betuigd en hun daden hebben erkend, die zouden al lang in ere hersteld zijn. De paar dossiers waar het echt nog om ‘amnestie’ zou moeten gaan, bestaat voor een groot deel uit negationisten die zelfs niet willen toegeven dat ze fouten hebben begaan.
Overigens was mijn grootvader via het VNV lid van de fabriekswacht, en die heeft na de oorlog een correcte straf gekregen + 5 jaar burgerrechten kwijt.
Geen probleem dat het debat gevoerd wordt.
Maar wat betekent “amnestie” juist? Wikipedia zegt hierover:
“Amnestie is het vrijstellen of herroepen van strafvervolging voor bepaalde daden door het hoogste gezag van een staat. Het woord amnestie komt van het Griekse amnestia, vergetelheid. Iemands daden worden door een amnestieverlening als het ware aan de vergetelheid prijsgegeven en daarmee volledig uitgewist.”
‘Volledig uitwissen’ van iemands misdaden gelijk stellen aan het ’teruggeven van burgerrechten’ is dus minstens misleidend. Amnestie betekent eerder ‘doen alsof er niets gebeurd is’. En daar heb ik het eigenlijk ook een beetje moeilijk mee.
Een open debat zou inderdaad de puntjes op de i kunnen zetten.
100 % akkoord met Jan.
In een democratie moet alles bespreekbaar zijn. Dus niet: moeten alle verzoeken ingewilligd worden, doch wel; moet alles ter sprake kunnen komen teneinde aan de democratische meerderheid de kans te bieden hierover een beslissing te nemen.
Dan moet men natuurlijk wél goed weten waar men over spreekt.
De vraag of iemand vandaag nog de gevolgen moet dragen van daden die ’tig jaar geleden zijn gesteld moet kunnen besproken worden (zie ook trouwens de reactie van de “goegemeente” die meent dat voor pedofielen een straf minstens levenslang moet duren). Maar dat is van een gans andere orde dan amnestie te geven in de zin van : de spons erover, het is u niet alleen vergeven, het is zelfs vergeten, het heeft nooit bestaan.
Een moeilijk en emotioneel debat, dat dus wel moet kunnen gevoerd worden.
Zoals Jan terecht opmerkt zit het probleem bij velen in het woord “amnestie”, het is alsof het niet heeft plaatsgevonden. “Gratie verlenen” is in deze context dan beter geschikt; de misdaad blijft maar de strafmaat wordt aangepast.