Ik ben eigenlijk niet zo’n moeilijke mens: ik zou om het even waar kunnen wonen. Er zijn van die stadsmensen, die verpieteren in de eenzaamheid van het platteland, die niet zonder de cultuur en zo zouden kunnen. En er zijn ook van die buitenmensen, die in de stad zouden versmachten wegens al dat grijs en caustrofobie.

Mij maakt het eigenlijk allemaal niet zo uit. Ik woon graag in de stad, ’t is een gemak om rap op mijn werk te zijn, maar ik zou voor hetzelfde geld ergens in Hol Van Pluto Pakweg West-Vlaanderen kunnen wonen. Als ik niet zou moeten werken, dan zou ik daar dan elke dag buiten zitten en foto’s nemen van beesten.

Vandaag waren we bij mijn schoonbroer, in het verre Oisterwijk in Olland. Hij woont daar op een letterlijke steenworp van een natuurgebied, met aan de voorkant van zijn huis ene ven en aan de achterkant een rivier: de hemel op aarde om (beesten)foto’s te nemen, en dat doet hij dan ook.

Ik ben niet zo aan de grotere beesten — maar urgh! in vergelijking met een paar vierkante meter in het midden van de stad is toch wel akelig hoe enorm veel meer van allerlei kleine beesten er daar zitten.

Niet dat ik veel beesten gefotografeerd heb, want het was schrikkelijk hard aan het waaien en dan wordt het allemaal nog een tandje moeilijker, maar ik heb er wel veel gezien. Er zaten dikke vette schorpioenvliegen, en libellen en waterjuffers, en paddenjongen, en bijen en hommels en dat was dan nog alleen maar wat ik zo op het eerste gezicht zag in de haag.

Zweefliegen –vooral blinde bijen dan– zijn altijd dankbare beesten wegens redelijk loom, dus dat lukte nog met al die wind:

En natuurlijk bladluizen. In alle mogelijk kleuren en maten en vormen, zwart en rood en groen, en klein en groot, en vliegend en niet, en pakkerig en niet:

Ik heb welgeteld één steen omgedraaid, en ’t was al prijs.

Een mijt, takkoord, maar achter die mijt! Begot van die heel erg wijdverspreide springstaarten, maar dat ik ze niet gezien had en dus geen betere foto van genomen. En dat het eerste keer is dat ik die soort zie in het echt, en dat ik verdomme nu geen scherpe foto heb van die beesten, damned!

(Naast andere springstaarten en duizendpoten en pissebedden en wormen en emelten en allerlei, onder de ene steen.) (Ik zou het wel gewon kunnen worden, op den buiten.)