Zo vrolijk, zo vrolijk. Zo vrolijk, zo vrolijk. 

Misschien als ik mij dat blijf voorhouden, dat het allemaal weg gaat, wie weet. We hadden ook gewoon een kast van bij Ikea kunnen kopen, dat tegen onze muur gezet, en een verfborstel tegen het behang kunnen duwen, toch? 

Als ik mijn ogen dichtdoe en mijn beste Herman Van Veenimpressie mantragewijs blijf herhalen in mijn hoofd, dan komt alles in orde. 

Zal ik anders eens de laatste evoluties herhalen? 

We zijn aan het verbouwen, daar hoort onder meer een nieuw plafondje bij in de living, en dan blijkt dat de onderkant van het dak zorgbarend is: aan de kant waar en schouw stond is een balk verkoold en een andere wegvermolmd, aan de andere kant is een balk van het dak nog veel (véél) meer weggevreten. 

De moerbalk waar die laatste op rust, was nog in zeer degelijke staat (in tegenstelling tot de drie andere kanten van moerbalken, die allemaal ook weggevreten waren), dus er was een oplossing bedacht met een metalen schoen die onder die kapotte dakbalk zou geschoven worden en vastgemaakt op de moerbalk:

Voor de goede orde: een moerbalk, dat is een balk die het huis zowat bij elkaar houdt. Dat zit vast in de muur, en daar steunen allerlei andere balken op.

Dat lijntje op die balk op het tekeningetje hierboven, net aan de rechterkant van die ijzeren schoen, da’s waar de muur begint, en dan komt er een ikweetnietprecieshoelang stuk dat in de muur zit. 

Juist? 

Niét juist, dus.

Ik had al onraad geroken, deze namiddag: een mail van de architect waar dit zinnetje in stond:

De oplossing voor de kappoot met metalen schoen moet even bijgestuurd worden. Ik verzin wel iets. Geen paniek.

Een architect die schrijft “geen paniek”, met de geschiedenis van verbouwingen in ons huis in het achterhoofd: dat is de beste manier om iemand volledig in paniek te krijgen. 

En jawel: zo’n centimeter nadat de muur begint, eindigt de moerbalk. En de rest is stof. Stof, zo ver als een mens er zijn hand in kan steken. Van de ene zijkant van de balk naar de andere zijkant, en van boven tot onder.

Als ik dat zou kunnen met mijn rug, ik ging nu even een paar uur in foetushouding liggen wenen.