Maarallez. 

Ik was naar huis gereden met de fiets, en toen ik thuiskwam bleek mijn fietstas weg! Er af getrild of zo, op kasseien of een verkeersdrempel. 

Gelukkig zat er niets in, of toch bijna niets — misschien een plastiekzak en wat papier, een fles cola op overschot. En ook gelukkig was het toch tijd om een nieuwe te kopen: voor de allergoedkoopste optie gegaan in de winkel vorige keer, met als gevolg dat het ding na minder dan een jaar bijna volledig uit elkaar viel.

Maar toch: zo vies. Niets gehoord of gevoeld, teruggereden en niets zien liggen: beeld u eens in dat daar wel iets belangrijks zou in gezeten hebben!