Vroeger stonden ze op alle vensterbanken van heel Vlaanderen:
En dan kwamen er allemaal van die stolons uit, met op het einde miniplantjes:
En dan konden die dingen er aan blijven hangen, of konden die in een glas water gezet worden tot er wortels uit kwamen:
En dan weer in een pot steken, en tadam, nieuwe plant. En soms waren er zelfs van die kleine plantjes die aan de grote plan bleven hangen die zelf al kleine plantjes hadden.
Maar nu ik erbij stil sta: ik heb al jaren en jaren en jaren zo geen planten meer gezien. Aardig.
Reacties
7 reacties op “Verdwenen planten”
Je zal dus nog eens op bezoek moeten komen …
Ik heb er zowel hier thuis als in mijn klas staan, hoor! Als je eens een stekje wil…
Ja. Zowel bij mij, mijn zus als mijn ouders staan ze ook nog. Alleen willen er bij mij zo geen stekjes aan komen.
Ik heb de moederplant op mijn pc-kast staan en de stekken staan in koffiebekertjes te groeien.
Mijn living staat vol. Groeit zelfs op het tapijt. Net als klimpop en cactussen ideaal voor wie al eens vergeet planten water te geven.
Ik heb er hier zo ook twee staan, nochtans.
Zo ‘verdwenen’ is de Chlorophytum (of graslelie, zo u wilt) nochtans niet. Meer nog: de plant wint opnieuw gestaag aan populariteit.