Zo lang als ik het mij kan herinneren, wou ik een tuin met bodembedekkers die geen gras waren.

Het heeft lang gegaan tussen allerlei mossen (geen optie wegens te veel zon in de zomer) en dan priemvetmuur (Sagina subulata), zenegroen (Ajuga reptans), Corsicaanse munt (Mentha requienii) of Mazus reptans, maar uiteindelijk is het kruiptijm (Thymus praecox) geworden in de zon en stekelnootjes (Acaena buchananii) in de schaduw.

De kruiptijm begon vorig jaar zo:

…kwam er dan helemaal door in de loop van de zomer:

…maar kwam niet helemaal goed de winter uit:

Een stuk of twee plantjes waren helemaal dood, en redelijk wat andere waren in het midden bijna dood. Niet zo goed, dus. Maar kijk, een paar maand later was dit de situatie:

Voor het grootste deel hebben de plantjes zich serieus herpakt, en er zijn ook heelder stapels uitgezaaide plantjes bij gekomen.

Er zijn wél nog een aantal gaten, die niet meteen rap zullen dichtgroeien: onderaan rechts bijvoorbeeld, op de grens waar het misschien net een beetje te donker wordt, maar ook in het midden en bovenaan links. Ik dacht, ik doe daar iets aan.

Of beter, ik dacht een week of twee geleden toen het er allemaal nog véél kaler uitzag, ik doe daar iets aan. Ik heb op het interweb een stuk of tien nieuwe kruiptijmplantjes gekocht. Geen Thymus praecox ‘Albiflorus’ maar wel Thymus praecox ‘Coccineus’. Kwestie van wat afwisseling van kleur te hebben:

Het zag er vandaag al veel beter uit dan twee weken geleden, maar er zaten wel degelijk nog altijd gaten. En die gaten zijn sinds deze namiddag dus opgevuld. De lichtere plekken, da’s waar er in totaal tien nieuwe planten staan:

Ik ben enorm benieuwd of ze het zullen halen, en hoe lang het zal duren vooraleer ze alletwee bloeien.