Ik moet daar heel eerlijk in zijn: ik voelde mij vorig jaar en het jaar daarvoor eigenlijk te slecht om in dingen in den hof te doen. Ik had daar dan lafgewijs een draai aan gegeven van “ik ga eens een tijd kijken wat pakt en wat niet pakt”, maar dat heeft eigenlijk niet zo hard goed gewerkt: een hof die maar minimaal onderhouden wordt, en vooral een hof waar het zó al moeilijk is om dingen te laten groeien, dat komt niet echt goed.

Dus vandejaar dan maar een inhaalbeweging. Om te beginnen: bomen en struiken gesnoeid, de knoop doorgehakt voor dingen die al jaren op de grens van doodgaan aan het balanceren waren of die eigenlijk tegen mijn goesting aanwezig waren, die draad geïnstalleerd, en alsnog wat nieuwe planten gekocht.

Dit is vandaag de toestand (met bonuskat die nieuw geplante dingen aan het opvreten is):

In random volgorde, een overzicht voornamelijk voor mijzelf!

Vanachter rechts

Zeer hard work in progress.

De klimopknoop is doorgehakt: uiteindelijk radikaal de laatste sporen van klimop doodgedaan. Lang lang geleden hadden we klimop groeien op heel de rechtermuur van den hof. Ik vond dat goed omdat het vol met beesten zat, maar wat er boven de muur zat (het dak van de buren en de voorgevel van hun achterhuis) vond dat niet zo goed, en het maakte het allemaal ook veel donkerder. En dus is hij er op een dag helemaal van gehaald — behalve een klein stukje in de hoek. Dat elk jaar tot op het dak van de andere buur groeide, en niets bijdroeg aan wat dan ook, en dat ik dus maar uit zijn lijden verlost heb.

De karmozijnbes is ook vermoord. Of beter: ik vermoord wat er uit de grond komt om de paar weken, want die karmozijnbes is gelijk erger dan duizenknoop als het op overleven aankomt. In 2021 zag ze er zo uit:

…maar vorig jaar was het een struik van twee meter hoog met een stuk of vijf enorme stengels, en dit jaar heb ik al een stuk of vier keer zeker tien stengels doorgekapt:

Uiteindelijk ga ik het hele wortelstelsel moeten uitgraven, denk ik, maar ik heb nu geen stevig genoeg materiaal. Ergens wel spijtig, want het is wel een mooie plant, met grote ‘kaarsen’ die eigenlijk in elk stadium van groei decoratief zijn:

…maar het is een te groot ding, en het wordt ook alsmaar groter, en behalve die decoratieve dingen komen er ook massa’s enorme bladeren op die alles bedekken.

De klimroos gaat alle kanten uit. Ik heb ze op het einde van de winter redelijk zwaar gesnoeid, maar ik ga toch ook eens werk moeten maken van echte geleiding. Een draad in de muur van het achterhuis, mogelijk een draad in de muur die ertegen staat. Ik zou het liefst van al de roos in de hoogte en naar rechts willen leiden, om de plaats op de vullen waar die karmozijnbes stond:

Rechts staat een vuurdoorn, die ik zeer regelmatig snoei maar die ook gelijk vermoord groeit. Ik heb er in maart uitlopers van denk ik in alle richtingen ongeveer een meter van gesnoeid, en ik ga later deze week nog eens bijknippen — het uiteindelijke plan is om er een soort balk van te maken, en dan de roos tot ertegen te laten groeien.

Onder de roos staat nu een klein muntplantje, waar ik geen probleem mee heb als dat heel de oppervlakte bedekt. En onder de vuurdoorn staat een varen, die ook proper mag blijven staan.

Wat ik trouwens om de zoveel tijd met hele handenvol uittrek, maar dat overal in den hof altijd terugkomt en waar ik geen problemen mee heb, is gele helmbloem:

Waar ik met de jaren meer en meer lastig van loop, is de Bergenia die rechtsachteraan staat. Dat is gelijk anderhalve week per jaar een mooie plant, maar op de zes jaar dat ze er staat, is dat welgeteld één keer gelukt:

Alle andere jaren waren de bloemstengels al opgevreten door slakken vóór ze bloeiden of waren het er maar een paar, die dan nog eens wak en plat tegen de grond lagen. En de rest van het jaar ziet het er zo uit:

Een uitdijende vlek bladeren. Waar ik niet durf in ingrijpen. Ik zou de helft of meer kunnen weghalen. Ik zou ze ook helemaal kunnen wegdoen en vervangen door iets anders. Maar ik durf gelijk niet goed. Misschien staan ze ook gewoon niet genoeg in de zon om veel te bloeien.

Vanachter links

Daar heeft ooit echinacea gestaan, een reeks verschillende phloxen, campanula, een hele reeks tomaten en zelfs edelweiss (I know). De echinacea is na een paar jaar uitgestorven, de edelweiss heeft nooit gegroeid (tja), en van de verschillende phloxen is het alleen Phlox subulata ‘Purple Beauty’ die jaar na jaar blijft overleven. Eén campanula blijft ook overleven, maar die staat nu storend groot en storend vooraan.

En behalve dat staan er drie alsmaar groter wordende Miscanthus sinensis ‘Ferner oster’, en een witteregen die al vier jaar geen bloemen heeft gegeven en misschien nu in het vijfde jaar wel goesting zou kunnen krijgen. Wie weet.

Ik heb hem alvast een knipbeurt gegeven — redelijk laat in het jaar, kweet, maar anders groeit dat ding in alle richtingen. En het kan ook tegen redelijk wat, dus ik hoop dat het in orde komt. (Anders zal het voor volgend jaar zijn, en dan is het maar zo.)

Misschien doe ik er wel nog een tweede draad bij, boven of onder wat er nu al hangt. We zien wat.

Kruiden, achtig

De bedoeling was altijd om daar kruiden te hebben, maar ’t is met wisselend succes. Er waren twee relatief grote lavendels, maar die zijn dit jaar finaal ad patres: te nat, niet goed gesnoeid, en als doodsteek: twee nieuwe katten die de takken gebroken hebben.

De salie was er ook zeer slecht aan toe, maar die heeft goed gereageerd op drastisch snoeien op het einde van de winter. Dit was drie weken geleden nog een lege stok:

Het overzicht van de kruiden-achtig, voorlopig:

Er staat:

1. Rozemarijn: één die al heel oud is, één van vorig jaar, één van ergens in de loop van dit jaar.
2. Salie: groeide alle richtingen op, 100% mijn schuld wegens niet goed gesnoeid. Maar dus hoop op beterschap nu.
3. Marjolein, mogelijk zowel wilde als echte.
4. Gewone tijm
5. Citroentijm
6. Bieslook

De blauwe cirkel is waar de katten eerst een put hebben gegraven, dan bijna elke dag in hebben gelegen, en dan in gekakt hebben, en dan allemaal dingen op gelegd hebben, en nu nooit meer naartoe gaan. (Zotte beesten.)

Dingen in potten

Ik heb al sinds een paar jaar een paar bomen in potten staan. Die doen het door de band redelijk goed, maar dit jaar was ik in het buitenland op een moment dat het zeer warm was en iemand in huis heeft de potten niet (a) uit de zon gehaald of (b) water gegeven, dus twee van de bomen waren redelijk dood-achtig:

Gelukkig zijn ze niet écht dood (Jeffrey zit graag in grote bloempotten):

Verder staat er ook nog een pot vol met tijm, en een hele reeks potten vol munt, en probeer ik experimenten uit met vlinderstruiken in potten. Vlinderstruiken groeien in voegen van muren, ik ga ervan uit dat ze ook in potten zouden moeten groeien. Dat doen ze met wisselend succes, wat ik raar vind.

De munt die helemaal overleden leek, doet het dit jaar dan wél weer fantastisch. In die mate dat ik erover denk om een paar heel grote potten te zetten:

Dingen in het midden

Aaargh die ruimte in het midden! Het was altijd al de bedoeling om daar bodembedekkers te zetten. Oorspronkelijk twee: kruiptijm waar er veel zon is, stekelnootjes waar er weinig zon is.

Dat is faliekant mislukt, zeker voor de kruiptijm, en dit jaar ook voor de stekelnootjes.

De kruiptijm en de stekelnootjes zien er op hun best zo uit:

…maar op het einde van de winter ziet het er dus zo uit:

Het is altijd een vraag wat ik ermee aanvang. Vorige maand heb ik wat blauwe grondkruiper gekocht (die er verdacht wit uitziet) en wat kruiptijm. Deze week heb ik wat Mazus reptans gekocht (redenering: voor vochtige tuinen, wie weet overleeft dat de drassige winter) en wat Sagina subulata (redenering: geen lastigaard). Résultat des courses:

1. Kruiptijm
2. Isotoma fluviatilis
3. Mazus reptans
4. Sagina subulata

In principe zouden die er op termijn zo moeten uitzien:

…in de praktijk zal het vrees ik een heel stuk minder zijn. Maar goed, een mens kan maar hopen dat minstens één van die krengen de winter overleeft.

En verder

Was er nog een clematis die echt helemaal op niets trok, en die ik dan maar weggedaan heb. De reclamefolder zei dat hij er zo zou uitzien, na een tijd:

In de realiteit was het een donkere vlek met heel soms eens een bloem (te weinig zon, wellicht), die helemaal op en over en door zichzelf en de vuurdoor groeide. Ik heb van mijn hart een steen gemaakt en hem, nadat de steun uit de muur getrokken geraakte en hij gewoon zonder steun op de vloer lag, op de composthoop gelegd.

Blijkt dat er een stengeltje moet blijven zitten zijn, want dit staat er nu:

Tijd om eens na te denken over wat ik er mee wil doen, met die kant van den hof. Die bijna altijd in de schaduw zit, en waar ik dus zeer duidelijk weet welke planten ik er zou kunnen zetten.

En is er ook nog: de Japanse esdoorn. Die is een paar jaar geleden letterlijk half gestorven wegens een schimmel in de wortel, maar hij heeft zich goed herpakt — in die mate dat hij nu eigenlijk te breed wordt. Ik ga hem op het einde van de zomer voorzichtig wat snoeien, en dan het jaar erna nog eens, en het jaar daarna nog eens. Kwestie van hem niet te veel te bruuskeren.

Ik hoop ook dat de stekelnootjes teruggroeien: die waren op het einde van de winter bijna allemaal dood en komen nu voorzichtig terug, maar met de katten die veel onder de boom liggen, ben ik er wat bang van.