Ik ben hondsnerveus in de plaats van Zelie. Morgen, heeft haar scoutsleiding gezegd, mogen ze naar een oudemensenhuis gaan met hun patrouille. Groep. Troep. Samenscholing. Of hoe zo’n tros scouts ook heet.
De leiding gaat niet mee, meer nog: de leiding doet helemaal niets. En Zelie en haar kompanen moeten die oude mensen een hele namiddag onderhouden. Met muziek en dans, een quiz, en hapjes (zachte hapjes, stond er met enige zin voor realisme in de opdracht).
En dus heeft Zelie een quiz gemaakt met vragen over het koningshuis en alles, en mag ik opdraaien om CD’s te maken vol muziek voor oude mensen.
Allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk: in mijn tijd luisterden oude mensen naar muziek van tussen de twee wereldoorlogen, maar iemand die in 2013 pakweg 70 is, dat is iemand die op zijn zeventien jaar waarschijnlijk hiernaar luisterde:
Of naar dit:
Tegen dat die 21 was, lag dit waarschijnlijk in de lokale platenzaak:
Of anders dit:
En als die 25 was en hij/zij had wat smaak, dan luisterde hij/zij misschien wel naar dit (we’ll get a kid / or maybe we’ll rent one / he’s got to be straight / we don’t want a bent one):
…of naar dit:
Om nog maar te zwijgen van al de rest — ik ben nu 43 en ik leer nog nieuwe muziek kennen, dus als we dat doortrekken… Iemand die nu 70 is, die was 43 toen dit op de televisie was:
En dit:
Ahem ja. Ik vermoed dat het een CD met wat Rita Deneve en Edith Piaf en Jan Theys en zo zal worden zeker?
Reacties
8 reacties op “Oude mensen”
Vergeet Eviva Espana niet. Ik kom regelmatig in rustoorden en tot mijn grote ergernis ligt daar iedere dag op hetzelfde uur dezelfde CD op.
In uw tijd mensen waren mensen van 70 misschien al oud. Nu gaan ze vaak pas op 90 naar een oudemensenhuis. Je kan dus nog steeds de muziek van tussen de oorlogen gebruiken 🙂
Mijn gedacht, Jan! Mensen van 70 zitten helemaal niet in een oudemensenhuis, die zitten in de Malediven of Tenerife of passen op de kleinkinderen!
Het punt was eigenlijk: mensen van 70, 80 of 90 zijn ook jong geweest. En ik zou echt niet gediend zijn met alleen maar schlagers als ik oud zou zijn.
Daar zeg je zoiets: vaak is het ouwemensenhuis de plaats waar men voor het eerst sinds de lagere school met mensen van verschillende sociale klassen en al wat daarbij hoort (gewoontes, taal, muziek…) langdurig samenleeft. Probeer dan maar eens animatie ‘op maat’ te voorzien. Chapeau voor wie daarin slaagt.
Daar heb je gelijk in. De gulden middenweg, maar, zeker?
Onze ‘Bonnie’ is 83, woont nog steeds zelfstandig en ergert zich dood aan de typische muziek op ‘gepensioneerden-namiddagen’.
Altijd die zelfde ‘purperen heide’, in onzen tijd was dat al heel wat anders!!!
Hierover stond in mei een fijne reportage in den Humo: http://www.humo.be/humo-archief/241283/rockers-in-het-rusthuis-filmpje