Boek één was op de keper beschouwd echt niet zo goed, boek twee viel beter mee dan verwacht, en dit is het boek waarvan ik dacht: het wordt écht iets met deze reeks.
Het nominale hoofdpersonage, Rand al’Thor, komt niet eens zo enorm veel in het stuk voor, maar de nevenpersonages — en dan vooral Matt, Perrin en Nynaeve, worden behoorlijk degelijk uitgevleesd.
Geen verkeerd boek. Ik weet dat het binnenkort minder wordt, maar hey.