“(En ‘t zou mij ook niet verbazen dat er een film of zo van komt.)” schreef ik vorig jaar, en kijk: ondertussen is Expanse al een semi-franchise geworden: er is een bestelling voor dacht ik negen boeken en is er sprake van een film en een tv-serie.
Helaas: het is er aan te lezen.
Niet dat dit geen onderhoudend boek is dat ik op een dag uitgelezen heb, niet dat ik er spijt van heb dat ik het gelezen heb, en niet dat ik de volgende boeken plots niet meer zou kopen of lezen, maar: dit voelt meer als een routine-procedural aan dan de vorige drie boeken.
Ik heb de indruk dat we van dit kaliber nog gemakkelijk een aantal boeken zouden kunnen krijgen: ergens een conflict met wortels in de tegenstellingen Aarde/Mars/Outer Planet Alliance, James Holden en zijn kompanen komen er aan, één of meer eendimensionale onredelijk slechte slechteriken, hier en daar een personage dat een beetje meer uitgediept is kwestie van tearjerk-momenten te kunnen hebben en op het einde winnen James Holden en kompanen, dat alles doorspekt met een paar glimpsen van verdwenen aliens, een paar glimpsen van het standpunt van andere niet-echt-verdwenen aliens, en een paar glimpsen Realpolitik uit de cenakels van de macht op Aarde/Mars/Outer Planet Alliance.
Het was hier namelijk precies zo:
- De mensheid heeft sinds kort toegang tot duizenden Aarde-achtige bewoonbare planeten.
- Een aantal mensen van de Outer Planets (belters genaamd, gewoon om in ruimtestations te werken op en rond asteroïden, manen, planetoïden etc. verder dan Mars) hebben een land grab gedaan op een planeet die zij Ilus noemen.
- Royal Charter Energy (RCE), een groot bedrijf van op Aarde, heeft van de VN een concessie gekregen om diezelfde planeet, die zij New Earth noemen, te exploiteren.
- Conflict, want de belters waren er eerst. Gevolg: terrorisme-achtige dingen.
- VN stuurt Jim Holden om te bemiddelen.
- Slechte slechterik van dienst Murtry, chef van de veiligheidsdiensten aan boord van de Edward Israel, het ruimteschip van RCE, is onredelijk slecht. De zaken escaleren.
- Plots gebeurt er iets dat te maken heeft met aliens die al miljarden jaren verdwenen zijn.
- <shenanigans ensue>
- Happy end.
Het probleem met een serie waarvan het lijkt alsof de bedoeling is om er een lange serie van te maken, is dat sommige personages ineens plot armour krijgen: het wordt weinig waarschijnlijk dat hen iets ernstigs zal overkomen. Een redshirt kan nog wel opgevreten worden door een monster, maar Spock of Kirk niet, dat soort zaken.
Dat is nefast voor het leesplezier, als er voor de derde keer iemand dood/ziek/doodziek zou moeten geweest zijn, maar dat het om een de één of andere reden toch niet gebeurt. En nochtans heeft één van de twee helften van James S.A. Corey nauw samengewerkt met George R.R. Martin, een mens zou verwachten dat er niet zó enorm veel schroom zou zijn voor dergelijke dingen.
Maar alla. We gaan niet te hard zagen. Het is een fijn boek, en ik ga de vervolgen proper kopen, en ik ga dan ook naar de film en de serie kijken.
Reacties
7 reacties op “Gelezen: The Expanse 4: Cibola Burn”
(Is het nog nodig dat ik hier SPOILER ALERT zet voor wat volgt?)
Er is wel degelijk een hoofdpersonage doodgegaan in dit boek, en redelijk onverwacht ook. Een personage met redelijk wat plot armour én in-story armour ook eigenlijk.
Wat mij vooral tegenstak was de nutteloze loose ends:
-wat veroorzaakte de extinction level event?
– wat was er aan de hand met die zieke sentry-robot die ze kapot gemaakt hebben?
Ik had trouwens véél liever de ijskoude psychopathische Murtry zijn POV gelezen dan Havelock. Havelock was eigenlijk nagenoeg hetzelfde personage als Bull in het vorige boek. Ok, ander ‘ras’, andere loyaliteiten, maar nagenoeg dezelfde inner monologue.
Zoudt ge willen geloven dat ik geen idee heb wie er gestorven zou zijn? Miller is wel dood, maar die is al een paar keer doodgegaan, en ik vermoed dat hij in elk boek, bij wijze van running gag, riskeert dood te gaan.
En voor de rest, voor zover ik het begrepen heb: extinction level event was een mislukte opstart van een onderdeel van de één of andere machine, net zoals die ene maan die ontplofte. Zieke sentry-robot idem: een machine, die net zoals al de andere machines, na miljarden jaren tot leven kwam, maar niet volledig en niet goed.
Die vlinders waren wél goed tot leven gekomen en wie weet hoeveel andere dingen ook.
Ik had het inderdaad over Miller, die is nu écht dood. Nullified door die singulariteit op het einde. Die singulariteit heeft Elvi ook eventjes tot haar constituent atoms herleid, maar wegens dat zij mens bleek te zijn, heeft het haar terug in elkaar gezet. Al de rest van proto-gebroed dat er rond-dabberde op Ilus, inclusief Miller, is foetsie. Holden heeft zelfs de protomolecule blob opgekuist op de Roci. Ben benieuwd hoe ze Miller dan nog zouden terughalen, maar wat ze ook zouden verzinnen, het zou wreed slecht zijn voor mijn suspension of disbelief.
Uw verklaring voor de loose ends is ok, maar mij was het niet duidelijk dat die dingen tot leven kwamen als reactie op de aanwezigheid van de mensen. Ik bedoel:
actie: een kleine honderdtal mensen loopt rond op een paar vierkante kilometer. reactie: aan de andere kant van de planeet wordt er een reactor wakker, er gaat iets mis en ze ontploft. De hele planeet is om zeep (aardbevingen, zondvloed)
Dat is een reactie die zo disproportioneel is, dat ik de link haast niet gelegd had. Ik dacht dat het puur toevallig gebeurde op dat moment, in plaats van een paar miljoen eerder of later.
Maar neen, Miller is niet dood. Zijn matrix zit nog altijd in het ding op Venus, en zijn hele persona heeft dat ding blijkbaar een richting gegeven — the Investigator.
Het is dat “investigaten” dat die machines heeft doen wakker worden: het moment dat het protoplasmagedoe in ons zonnestelsel in aanraking kwam met het protoplasma-overgebleven-gedoe op Ilus, is wanneer alles weer wakker werd (niét wanneer de Belters daar landden, dus).
En de Miller in het hoofd van Holden is, zoals hij zelf zegt, maar een marionet van de grotere “Investigator” (it reaches out it reaches out, mhuhu).
Ergo: krijg een ander stukje protoplasma dicht genoeg bij Holden, en tada! Miller terug.
Zo had ik het nog niet bekeken…uw verhaal gaat op, maar het valt mij op dat jij die Investigator anders interpreteert. “the investigator” is volgens mij de naam die het collectief protoplasma aan Miller geeft, één van de vele ’tools’ die het protoplasma gebruikt om zijn doel te bereiken. Dat bleek uit volgende quote bijvoorbeeld:
“It builds the investigator, and the investigator looks, but does not know. It kills the investigator. It builds the investigator, and the investigator looks, but does not know. It kills the investigator. It builds the investigator, and the investigator looks but does not know, and it does not kill the investigator. It is not aware of a change, that a pattern has broken. The investigator is aware, and it wonders, and because it wonders it looks, and because it looks, the investigator exceeds its boundary conditions, and it kills the investigator.”
(Loc.4887-4891)
Of, als je het plastischer wilt:
“The investigator licks his lips, he doesn’t have a mouth . He adjusts his hat, he doesn’t have a hat. He wishes in a distant way that he had a beer, he has no body and no passion.”
(Loc.4897-4898)
Ah ja, inderdaad: zoveel keer per seconde wordt Miller telkens opnieuw en opnieuw gebouwd. Da’s wat ik denk. Dat gaat zo snel dat hij de illusie van permanentie kan geven — een beetje zoals een quantumcomputer, die alle mogelijkheden tegelijk probeert en dus de indruk geeft “in één stap” het antwoord te vinden. 🙂