Ik ben geopereerd aan mijn linkerarm. Ze hebben daar een ader met een slagader verbonden.

Dat heeft in de praktijk niet zo enorm veel gevolgen, blijkbaar: mijn linkerhand werkt nog altijd, ik heb niet de indruk dat ze kouder is dan anders (eerder het omgekeerde, mijn rechterhand is bijna altijd kouder). Het heeft een dag of tien pijn gedaan, en daarna was mijn linkerhand nog een paar dagen redelijk stijf (vooral aan mijn duim, ’t was alsof er een pees verkort was).

Eén kant van mijn hand (ook weer vooral aan mijn duim) was verdoofd, maar dat gaat nu gelijk wat over, ’t is alleen nog bovenop en rond het litteken waar ze gesneden hebben dat het voos aanvoelt. Er was een draadje blijven zitten in de wonde (het was allemaal, ahem, nogal strak aangetrokken blijkbaar), maar dat heb ik er dit weekend met een naald zelf uitgepulkt.

Ik mag geen strakke kledij dragen aan mijn linkerarm (wasn’t going to happen anyhow), en mijn uurwerk moet ook aan mijn rechterarm (dat was serieus wennen, maar het begint te lukken).

En zodus is het allemaal weer min of meer op zijn plooien aan het komen.

Op één ding na: slapen. Ik kan niet meer in slaap vallen op mijn linkerkant. Niet omdat het pijn doet of ongemakkelijk ligt, maar wel wegens het lawaai. Serieus: zelfs door een kussen heen hoor ik het gesuis van het bloed in mijn arm. Ik hoop dat ik er nog aan gewoon raak, maar voorlopig is het echt vervelend.

Door mijn eigen bloed niet in slaap kunnen raken, ’t is wat.