Het principe is duidelijk: nu hangt het kindergeld af van het aantal kinderen en de leeftijd van de kinderen, het is de bedoeling dat dat niet meer het geval zal zijn. Geef iedereen even veel, en dat zal dan voor ouders met één kind wat meer worden, en voor ouders met meer kinderen wat minder.
Ergens klinkt het logisch: waarom zou kind één minder kindergeld waard zijn dan kind drie? Aan de andere kant is het complete nonsens natuurlijk: een kind van zeven kost u stapels minder dan eentje van zeventien. En het kindergeld kan soms echt het verschil maken, en werkloosheidsval, en yada yada. Enfin bon, luide discussie, argumenten pro en contra, allerlei.
Wij hebben vooralsnog vier kinderen, dus ge ziet van hier dat het een redelijk verschil zou maken in het gezinsbudget, als ze allemaal eenzelfde (veel kleiner) bedrag zouden krijgen.
Maar kijk nu! Zegt N-VA over kindergeld: “Als het van ons afhangt zullen bijvoorbeeld gezinnen met vier kinderen morgen geen euro minder krijgen. Anders drijf je hen in de armoede. Alleen de kinderen die na de start van de hervorming, vermoedelijk 1 januari 2018 geboren worden, zullen onder het nieuwe systeem vallen.”
Huh. That’s kinda weird. Als niemand op dit moment er slechter aan toe zal zijn, wat zijn dan plots de argumenten tegen geworden? Dat in de toekomst mensen die veel kinderen willen, zullen gepenaliseerd worden ten opzicht van éénkindgezinnen?
Het klinkt wat raar uit de mond van iemand met zelf vier koters, maar ik weet eigenlijk niet goed of ik daar zo hard tegen kan zijn. Ja, veel kinderen is wijs, maar als je als gezin tussen hangen en wurgen zit, en je kiest dan nóg voor zeer veel kinderen, is dat wel een goed idee?
Aan de andere kant: is er geen slippery slope-argument te maken in de zin van “begin met gezinnen met meer dan één kinderen financieel te benadelen, en op den duur zitten we volop in eugenetica en sterilisatie om bestwil”?
Ik ga er eens hard over moeten nadenken, maar één ding is redelijk zeker, denk ik: als echt geen enkele bestaande situatie zal veranderen, en als het echt alleen voor toekomstige kinderen is, dan is er bijzonder veel lucht uit bijzonder veel “als ik er niet slechter van word, kan het mij niet schelen”-zeilen gehaald.
Hm.
Iets met wortel en stok. Beleid voer je in de context hier en nu via de portemonnee van mensen. Sowieso is er minder incentive om meer kinderen te krijgen als de lat een stuk hoger legt.
Alleen, is minder kinderen wel een goeie zaak? Vergrijzing van de bevolking en al quoi. Kijk maar naar Japan bijvoorbeeld:
“A range of economic and cultural factors contribute to the decline in childbirth: later and fewer marriages, poor work–life balance, increased participation of women in the workforce, a decline in wages and lifetime employment along with a high gender pay gap, small living spaces, and the high cost of raising a child.”
https://en.wikipedia.org/wiki/Aging_of_Japan
Kindergeld is niet de enige knop waar je beleidsgewijs aan kan draaien, natuurlijk. Maar ze speelt wel mee in het hele orkest dat de maatschappij draaiende houdt.
Bij dit soort discussies moet ik altijd denken aan die ene post van Kerygma: http://www.kerygma.be/2012/01/23/armoede-door-kinderogen.htm: ‘Kinderen zijn onverdacht’.
Dat is waarom ik zeer terughoudend ben in dit soort discussies. Ook na 1 januari 2018 zullen er statistieken volgen waar de goegemeente het hoofd bij schudt, maar die wel gebeuren. Wie ouders daarmee ‘straft’ – benadeelt daarmee ook de kinderen in kwestie. Die er werkelijk niets aan kunnen doen.
Zal die kinderbijslag alle verschil uitmaken? Neen. Het is wél tekenend voor waar en op wie deze regering meer en meer focus legt.
Zijn er echt geen betere manieren om te besparen dan?
Bedankt. Zéér sterk punt. Ik zou me hier boos kunnen maken over het beleid van een regering die aan de ene kant de mythe van de ‘self-made wo/man’ promoot, en aan de andere kant niet ophoudt te snijden in de context waarin dat moet gebeuren. Enfin. Ik zie wel wat in een betere fiscale controle en inning, dan in schaven aan de kinderbijslag.
Wat mij niet duidelijk is, is de mate waarin de redenering “migranten gezinnen zijn grote gezinnen” meespeelt. En, positief bekeken, bijbehorende consequentie dat die mama’s dan misschien vaker de arbeidsmarkt gaan exploreren.