Zomaar een varkensstaart (en die keer dat ik blind ging worden)

Het was voor mij vandaag ook een beetje stakingsdag: in de vroege namiddag heb ik er op het werk mee gekapt om een namiddag doktersbezoeken te doen.

Controle bij de dokter van het Departement voor Loodgieterijen (“oei dat ziet er niet zo goed uit” is niet meteen wat een mens graag hoort, denk ik), en daarna een afspraak bij de dokter van de Afdeling Nierdisasters, en dan was er even tijd vóór ik naar de Oogmeester moest.

Tijd, dat vult een mens best met dingen kopen. En weinig dingen zijn zo wijs om te kopen als eten. Eerst naar de slachter, en daar was het al direct prijs: er lagen in de toonbank varkensstaarten. Dingen die er niet altijd liggen, dat werkt op mij als een magneet op ijzervijlsel.

Ik heb een paar staarten gekocht, kijkt:

20160531_152757

(uitstekend geschikt om slechte anatomische grappen mee uit te halen, trouwens)

Mijn eerste idee was: ik trek daar gewoon bouillon van. Iets mirepoix-achtig, wat kruiden erbij, daar kan geen mens iets verkeerd meer doen. Eerst gecheckt of ik nog voldoende groensel had (neen), dan naar de groenselwinkel getoogd om ajuin en wortel en prei en selder te kopen, en dan zag de pot er plots zo uit:

20160531_154644

Hm. Een beetje veel groen voor dat kleine hoopje staart. Terug naar de slager, en nog een halve kilo boelie bijgekocht.

(Korte toepasselijke onderbreking: Walter De Buck met een stakerslied uit de negentiende eeuw, hoezee!)


Afijn. Groenten en kruiden en vlees en water in een grote pot, een avond op het vuur, en daar is dus ondertussen degelijke bouillon uit gekomen.

Maar! Terwijl het ding op stond, was er tijd om langs te gaan bij dokter Oogmeester. Die heeft mijn oog onderzocht en gescand en alles, en het verdict: ik zie wat minder goed en ik riskeer blind te worden.

Dat van dat minder goed zien, dat vind ik zelf zeer vervelend: een halve en driekwart dioptrieën méér bijziend zijn, dat is het verschil tussen de letters van een webpagina kunnen lezen tijdens een presentatie of niet, tussen al dan niet ondertitels kunnen zien op televisie. Nieuwe brilglazen voorgeschreven dus. Kosten, verdomme. Nu het geld op is, natuulijk. Maar het goede nieuws daarbij: nog altijd geen leesbril nodig, hoera!

Dat van dat blind worden: haja, helaas. Glaucoom, schade aan de oogzenuw waardoor er hele stukken gezichtsveld wegvallen tot er uiteindelijk niets meer overblijft, dat wordt meestal vastgesteld op basis van verhoogde druk in de oogbol. Mensen met slechte ogen: ge weet wel, dat ding bij de oogarts waar ze een pufje in uw oog doen. Vandaag kwam daar nog eens een contacttonometrie bij; oogbol verdoven, kleurstof in doen, en dan met een soort lens tegen mijn pupil duwen. En dan hebben ze nog eens een scan gedaan, en ‘t ziet er “gho, we gaan dat toch van dichtbij moeten opvolgen” uit.

Ik ben erfelijk belast met normale-drukglaucoom, dat is waarbij er schade is aan de oogzenuw zonder verhoogde druk. Ah well. Opvolgingsmeeting later, en dan zien we wel, dan.

Mijn eten vanavond, trouwens: filet américain (puur) met komijn en koriander en sesamzaad en rode pepertjes, tot köfte-achtige dingen gedraaid en gebakken. Aangeraden!