Brandon Sanderson
Tor, 2011, 336 blz.
Ik herinner mij nog hoe ik de eerste Mistborn-boeken van Brandon Sanderson zeer goed vond, en hoe ik heet “wel raar maar wel wijs” vond toen hij er een western-achtig-steampunk-achtig boek bijschreef.
En dan was ik helemaal uit het oog verloren dat daar misschien wel nog eens een vervolg op zou kunnen komen, tot ik het toevallig in ergens een “aangeraden te lezen”-lijst te zien kreeg.
Ondertussen was ik al helemaal vergeten wat er gebeurd was in het boek, en had ik ook geen zin om alleen een korte inhoud te lezen, dus ben ik maar herbegonnen.
Mijn oorspronkelijke opinie blijft overeind: zeer degelijk boek. Al weet ik helemaal niet meer wat ik hiermee bedoelde:
En het blijft ook de wereld van Mistborn: helemaal op het einde van het boek krijgen we een glimps van oude bekenden uit de eerste trilogie, en dat opent dan weer allerlei deuren naar allerlei andere dingen.
Damned. Zou ik eigenlijk niet beter de oorspronkelijke trilogie opnieuw lezen? Zo blijft een mens bezig, natuurlijk.