Ik had een aangetekende zending gekregen tien dagen geleden.

Aangetekende zendingen, ik ben daar niet zo voor. Meestal is dat slecht nieuws, genre een rekening vergeten, of een boete van ’t één of ’t ander. Niet dat het recent nog veel voorgekomen is, maar het blijft een beetje een trauma.

Ik had papier het dus laten liggen, en elke dag keek het een beetje nijdiger naar mij. Tot ik vandaag thuis was en het beu was en net na de middag op de fiets sprong.

Het postkantoor is hier praktisch om de hoek, geen moeite dus eigenlijk.

Blijkt gedomme dat de poowst daar niet meer zit. Ze zijn verhuisd. Naar een beetje verder:

En ik had mijn telefoon mee maar geen koptelefoon en dus moest ik met de luidspreker naar mijn boek luisteren.

En het was al middag, en dus was mijn batterij natuurlijk leeg vijf minuten nadat ik van thuis vertrok.

Maar hey, op de terugweg heb ik voor het eerst de fietsbrug van de Nieuwevaart over het kanaal en tot aan de Minus One gepakt. Zo heb ik dat ook eens meegemaakt.

En de aangetekende brief bleek verdomme een aangetekend pakje te zijn dat ik besteld had en waarvan Amazon Duitsland eerst dure eden had gezworen dat het op tijd in Belgien zou zijn.