Er moest een onderlegger gemaakt worden voor het pizzading van de scouts.

Louis maakt graag dingen en dus had hij zich gevrijwilligerd om dat te maken.

En hij had het zelfs op tijd doorgestuurd en alles. Maar blijkbaar de nacht vóór het klaar moest zijn, krijgt hij de boodschap dat het in een ander formaat moest zijn.

Ik help om het om te zetten van bitmap naar vectorieel, hoplaklaar.

De volgende middag (vandaag dus) blijkt dat de verhoudingen anders moeten zijn — A3 in de plaats van placematformaat. Aargh. Last minute wijzigingen, hatelijk. En ook: niet evident, met twee herhalende randen met grafische elementen. Maar bon, een kwartier of zo later is het klaar.

Waar moet ik het vernaderde ding naar sturen? Geen idee. Wachten op boodschap. Wachten, en wachten, en wachten.

Een uur of zo later: een mailadres.

Ik verstuur het ding in twee formaten (aflopend met snijtekens en niet-aflopen). Geen antwoord, geen reactie, geen “merci, ontvangen”. Wachten, en wachten, en wachten.

Louis komt thuis en zegtr mij dat ze het “niet in pdf maar in A3” wilden hebben, zodat ze er nog bijkomende reclame kunnen op zetten.

Ik stuur een mail met het bestand in Illustrator, zelfs al is de PDF ook een Illlustrator-pdf en editeerbaar. En ik zet in de mail dat ik gerust bereid ben om de nieuwe reclame er zelf bij te zetten (niet altijd evident, met al die verschillende formaten die mensen doorsturen en al dan niet doorschijnende achtergronden en alles). Ik hoop op een reactie, maar neen, niet. Geen “no problemo, ik los het wel op”. Geen “ah bedankt, hier zijn de bijkomende logo’s”. Wachten, en wachten, en wachten.

Ha-te-lijk.