De meest onverwachte zaken, ik zeg het u.
Ik had net het eerste seizoen van Black Summer, de prequel van Z Nation, achter de kiezen (mja, niet verkeerd, ik had er meer van verwacht, en ik had het ook graag zes weken eerder zien beginnen bij het echte échte begin) toen ik Huge in France aangeraden kreeg.
Met starring als zichzelf, Gad Elmaleh. Die in de serie net zoals in het echt een superster is in Frankrijk, maar quasi onbekend daarbuiten. En die het allemaal wat beu is, en naar Amerika trekt om bij zijn zoon te zijn die hij normaal gezien maar één SMS per jaar stuurt.
De zoon blijkt een model te zijn, en shenanigans rond borstimplantaten voor mannen, shenanigans met de mislukte acteur slash model die al tien jaar de vaderfiguur is voor de zoon, shenanigans met de moeder die dank zij het geld van Gad rijk kan leven en dabblen in bloggen en life coaching en juwelen ontwerpen.
Wat een vreemde, vreemde serie. Ik kan zó zien hoe het uitstekend had kunnen zijn, maar zoals het is, blijft het bij glimpsen van uitstekendheid. En te veel momenten waarbij de toon helemaal verkeerd zit: het kon ernstig zijn, het kon ook grappig zijn, maar vooral de zoon doet heel rare dingen. De acteur is geen enkel moment iets anders dan een mengeling van onuitstaanbare verwende etter en zielig personage. Wat spijtig is.
Gemiste kans. Maar hey, als het meezit, is Gad Elmaleh niet meer enkel de “Seinfeld van Frankrijk”. Want wat een magnetisch boeiende acteur en mens.